Jalə İslam, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Bəlli, bir nüans var. Hər bir taleyüklü hadisə bitərkən başladığı nöqtədəki əks situasiyada dayanır. Bunu bütün qarşılaşmalara və yaxud bütün önəmli hadisələrə aid etmək olar. 

Hər bir son öz kinini, hər kin isə inkişaf etmiş bir saymazlıq doğurur. Qəlb bir kotan kimi öz gövdəsində əkinini davam etdirir. Beyin bir su kanalı kimi öz düşüncələrini cücərtmək adına hər daim onu sulayır. Zaman isə bizi məzlum bir kəndli kimi əkdiyimiz məhsuldan bəhrə görmədən təzyiqlərə məruz qoyur. 

Hər münasibət əvvəlki münasibətin ilişib qalmış qurdlarını xaric etmək vasitəsi kimi həyatımıza daxil olur. Və zamanla özü ən böyük qurda çevrilir. Nə çəkib ata, nə də qoynunda saxlaya bilirsən. Yeni gübrəyə heç bir gərək yoxdur! -məsələsi həyatımıza tam olaraq bu zaman daxil olur. Məsələ budur ki, əziz dostum, qurdu boğub öldürməlisən. Sonra isə heç nə olmamış kimi yoluna davam etməlisən.

Həyatın hər zaman çox ağrılı qanunları olur. Olmazları yaşamaq, yaşatmaq. İmkansıza vurulmaq, vurulduqca daha da böyük yararlanmaq, yaralandıqca öz kimliyini tanımamaq. Gərəyi olmayan bütün mövzular elə həmin an həyatımıza daxil olur. Hiss və təkəbbür arasında tak-tak, sağa-sola hərəkət edən kəfkir öz mənzilini heç cürə tapa bilmir.Cavab təkdir;Olmaz. Mənəviyyat isə ən dərinlərimizdən səslənir;Bəlkə... 

Heç bir məna arayışı, keçərlilik notu yoxdur. Məsələ öz hisslərini itirmədən öz təkəbbürünə uduzmamaqdır. Məsələ öz təkəbbürünün xəbəri olmadan hisslərini xoş tutmaqdır.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.05.2024)