Leyla Səfərova, “Ədəbiyyat və incəsənət”
“Ədəbiyyat və incəsənət” in növbəti
ekspress sorğu sualı: Torunuza düşən qızıl balıq üç arzunuzu yerinə yetirəcək. Arzularınız hansılardır?
Mənim cavabım belədir:
Xəyallar aləmində yaşayan biri olaraq arzularımı sıraya qoymaqda həmişə çətinlik çəkmişəm. Hə, xəyalpərəst, amma boş xəyallar quran biri deyiləm təbii ki, amma gələcək arzularım heçvaxt bitmir, tükənmir.
Əgər bir gün balıq tutsaydım və toruma bir qızıl balıq düşsəydi, özümü həm dünyanın ən şanslı, həm də ən şanssız adamı kimi hiss edərdim. Şanslı hiss edərdim ki, birdən-birə çox istədiyim 3 diləyim gerçək olacaq. Bəlkə acgöz deyəcəksiniz, amma şanssız da hiss edərdim, çünki 3 dilək mənə yetməyəcək.
Amma düşünsək ki, o diləyim nə olardı…Baxaq:
İlk diləyim: çox sıradan səslənsə də, sonsuz xoşbəxtlik diləyərdim. Hətta o qədər xoşbəxtlik ki, xoşbəxtlikdən sıxılım, sıxılaq. Bunu tək özümə yox, ümumi dünyaya diləyərdim. Bir sehir tozuyla xoşbəxtlik tökülsün üstümüzə. Düzdür, əyri olmadan doğrunun qədri bilinmir, amma mən yenə də qüsursuz, ağrısız bir həyat diləyərdim, əgər icazə verilsəydi. Bilirsiz, hıçqıra-hıçqıra ən az bir dəfə ağlamış insan bütün gözyaşlarının əvəzinə gülüş diləyər. Mən də onun kimi. Həm, bəlkə də bununla bitərdi qəzəb, kin, nifrət bu dünyada.
İkinci arzum... Əslində ilk arzu elə bir arzu oldu ki, içində məni sevindirəcək hərşeyi daşıyır, amma yenə də bu səfər də maddiyyatla davam edək. Uşaq vaxtı deyirdim ki, mən bir gün o qədər varlı olacağam ki, mağazalara girəndə bəyəndiyim heçnəyin qiymətinə baxmayacam. Özüm üçün hər şeyin ən yaxşısını edəcəm. Böyüdükcə maddiyyat, pulla bağlı olan bu heyranlığım getdikcə azaldı, hətta bəzi nöqtələrdə önəmsiz gəldi, heç yadıma da düşmədi. Amma gəlin real danışaq. Pul olmadan yaşamaq olarmı? İkinci arzu olaraq daim gəlir yerimin ola biləcəyi bir restoran, kafe, mağaza və ya şirkət arzu edərdim. Nə şirkəti və ya necə bir restoran olardı, bilmirəm. Amma indiyədək işlədiyim yerlərdə müdirlərdən gördüyüm əziyyətlərə əsasən deyə bilərəm ki, əminəm, mən çox yaxşı bir müdir olardım.
Üçüncü olaraq gələcəyi izləmək şansı istəyərdim, ən doğru seçimlər etməyi bacarmağı diləyərdim. Həm ailə mövzusunda, həm karyera mövzusunda.
Bir söz oxumuşdum: insan həyatda iki dəfə çox önəmli qərar verir. Sonunda ya xoşbəxt olur, ya da bədbəxt. Biri iş, biri yoldaş. Mən bunlarda səhv etməməyi, ən doğrunu seçə bilməyi, hətta seçim edə bilmək üçün bir az da duyğusuz olmağı diləyərdim ki, məntiqim ön planda olsun.
Hal-hazırda bir xəyalım var ki, mən jurnalist-yazıçı olmaq istəyirəm. Bilmək istərdim, bu mənim üçün doğru seçimdir? Mən bununla xoşbəxt olacağam? Və izləyərdim ki, gələcəyimdə mənə dəstək olan, ailə sözünün haqqını verən biri varmı? Yoxsa elə xoşbəxtliyi özümdə və anamda tapmalıyam? Məndən bu qədər.
Bəs siz nə diləyərdiniz?
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(04.03.2024)
