Qoşqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Çox təəssüf ki, bu hökmə tabeyəm. Hər dəfə sənin bu tilsimlərin məni çaşbaş, acizanə halə gətirir. Sən hər nə qədər bu tilsimlərdən istifadə etsən belə, ürəyimə qətiyyən təsir edə bilməzsən. 

Zahiri susqunluğum hər nə qədər çox görünsə də, daxilən içimdəki təlatümü, şıltaq hiss və düşüncələrimi, içimdəki fırtınamı gözlərimi izləyərkən dinləyə bilərsən. 

Hər nə qədər iztirablı, ağır və məşəqqətli bir yola səyyah, dərviş kimi çıxsam belə, həqiqi mənin axtarışını davam etdirib, ruhsal azadlığa və sənin hiyləgər tilsimlərinin təsirsizliyinə də əlbətt bir gün nail olacağam. Çünki, batinimdəki işıq toxumlarını hər gün ümid damlaları ilə suvararaq inanıram ki, bir gün boy atıb ümid işığına qovuşacaqlar...

Beləliklə də, mən də zahiri yoxluğu dadsam belə, daxili, ruhsal azadlığa qovuşacağam.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(27.02.2024)