Turunc Baxışlı, "Ədəbiyyat və İncəsənət".

Yenə qaranlıq gecə, sükuta qərq olmuş fikirlər və sonsuz olan ümidlər…

Hər gerçək bir xəyalla başlar deyib, elə başladıq arzular qurmağa, qurduqca bir az daha ümidləndik gələcəyə.

Beyində qurulan hər fikir, qarşıya qoyulan hər plan bir az daha möhkəmləndirdi bizi arzuların izində getməyə. Getdik getməyinə amma, zamanla yaralar da aldıq, öz savaşdığımız müharibənin əsiri olduq çarəsizcə.

Bunu da özümüz yaratdıq, əziz dostum.

Bilirsənmi, bizi tam edən də, tamlığımızı məhv edən də içimizdəki ümiddir əslində.

Qorxuruq addımlamaqdan, bacara bilməməkdən, uduzmaqdan, amma anlamırıq ki, uduzmasaq qazandığımızın qədrini necə biləcəyik, səhvlər etmədən doğrunun izini necə öyrənəcəyik ki?

Zədə almadan düz yerimək çox çətindi, gözəl insan.

Yaşayırıqsa bu həyatın asanları ilə bərabər çətinliklərinə də tab gətirməyi bacarmalıyıq. İstəsək də, İstəməsək də.

Ümidsiz olub da özünü incitmə, çünki bu ağrını səndən qeyrisi heç zaman hiss etməyəcək, əzizim.

Sən bir az daha geri çəkildikcə ümidlərin, o ümidin içində sayrışan kəlmələrində səndən xəbərsizcə intihar edəcək.

"Bəlkə də kəpənəklər bu dünyanı gördüklərində, ömürləri ilə birlikdə ümidləri də ölür", deyib, öz yolundan ayrılma. Kim bilir, bəlkə onların da intihar etmiş kəlmələri üzündən, qəlblərində boy atan kimsəsiz bir ümidsizlik qəbiristanlığı var…

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(25.01.2024)