Turunc Baxışlı, “Ədəbiyyat və incəsənət”
İmam Əli( Ə) “yazıq Adəm övladı (əcəli gizlidir) nə vaxt öləcəyini bilmir”, deyirdi...
Necə də gözəl vurğulayıb əslində, lovğalıq və təkəbbürlük hissindən əcəlimizin zamanını belə bilmədik heç zaman.
Nəfsimizin əsarətində yaşayıb, sonsuz bir ömürə sahib olacağımızı təxmin etdik əzəl gündən.
Bəli, “Nəfs" - bizi gələcəkdən məhrum edən o güclü məfhum....
O qovdurmadımı Adəmi öz səltənətindən?
O düçar etmədimi dəyər verilib İlahisi tərəfindən yaradılan canlının, qalan geri həyatını zülümlə yaşamağına?
Nə idi bunun səbəbi görən?
Niyə varlığını, bir darlığa dəyişdirdi ki?
Heçmi düşünmədi cəzasının bu qədər ağır olacağını?
Düşünsəydi o həyatı yaşayardımı, yenə də nəfsinə kölə olardımı yenidən?
Olardı bəlkə də.
Çünki bizlər də bir Adəm övladı olaraq heç zaman nəfsimizdən imtina etməyi bacarmadıq təəssüf ki.
Vəfasızlıqla dönük çıxanımız oldu, mənəvi həyatı bir dirhəmə satıb, etibarını xisləti üzündən əldən verənimiz oldu çox təssüf…
Bunun ən acınacaqlı tərəfi də o oldu ki, heç zaman bunun öz nəfsimizdən yarandığını anlamadıq, eynən Adəm kimi...
Adəm bir " Almayla" öz nəfsinin qurbanı olub Cənnəti, biz də öz dünyavi cənnətimizi unutduq beləcə.
Peşmançılığımız isə bir heçlikdən ibarət oldu sadəcə.
Azad bir dünyanın, dustaq canlıları olmağı da özümüz seçdik, gözəl insan.
İstər yaxşı, istər pis, nələrinsə bir gün dəyişilməsi, az da olsa doğru yolda addımlamaq ümidi ilə...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(22.01.2024)
