Heyran Zöhrabova, "Ədəbiyyat və incəsənət" 

Nərgiz çiçəyini nədənsə sevgisində aldanmış qadınlara bənzədirəm həmişə..

Bahar çiçəyi, bahar müjdəçisi olan nərgiz adətən qışda bir neçə günlük xoş keçən, gözəl, günəşli havaya aldanıb tezdən çiçək açar və sonra da yağan qarın altında qalaraq əzilib yanar.

Sevgi bəzən qışda açan o nərgiz çiçəyinə bənzəyir.

İnsan da çox zaman çiçək misalı bir neçə müddətlik xoş münasibətə aldanıb sevər, könül verib bağlanar. Lakin sonra bir gün qarşısındakının gerçək xisləti çıxar ortaya və bir neçə müddətlik olan o xoş münasibətə aldanış bir ömrü iztirab, zillət içində keçirməyə bais olar.

Çiçək qarın altında əzilib yandığı kimi, insan da bu aldanışa görə peşmanlıq duyar və bəzən bu sadəcə bir peşmanlıqla da ötüşməz. Təəssüf ki, çox gec olar və bu səhvə görə hətta bütün həyatı məhv olar. Ömrünə yoldaş seçdiyi insan ona bir ömür boyu yoldaş deyil də peşmanlıq və əzab-əziyyət olar...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.01.2024)