Kubra Quliyeva və Qoşqar İsmayılzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”
Gecədir...
Hər kəs yatmış, bir mən oyaq. Ayaqlarım buz kəsib, əllərim qar altında qalıb. Bədənim od püskürür sanki. Onun iri qara gözləri var, ancaq, gözünün ağı yox. Nəfəs alıram, onu hiss edirəm, qışqrıb anamı çağırmaq istəyirəm. Ayaqlarımı buz kəsməyə davam edir. O mənə toxunduqca səsim boğulur, qışqırığımın sədası qulaqlarımı deşir. Yox, o deyəsən mənə zərər verməyəcək. Mənim gözlərim, dodaqlarım, saçlarım…
O, yenə mənə toxunur. Ayaqlarım isinməyə başladıqca bədənim soyuyur. Deyəsən, o məni sağaldır. O mənim saçlarımı oxşayır. Amma mən ondan qorxuram. Mən gözələm, o bədheybət. Mən onun göz yaşlarını hiss edirəm. Damcılar donmuş ruhumu canlandırmağa başlayır...
Ölümlülər tərk edər yaşamı, ölümsüzlüyün olmadığını anlayan zaman.
Nicolas bütün sirrləri özü ilə apardı.
İndi ruhum da böyük bir canfəşanlıqla uçuşur, seyr edir ətrafı. Qaranlıq dünyada bir incitək par-par parıldayır. İndi azaddır, istədiyi yerə gedə və istədiyi şeyləri asanlıqla edə bilər. Heç icazə almağa da gərək yoxdur. Bu həyatda xoşbəxt olmaq üçün öz dəlilər palatanı - 6 nömrəli palatanı tapanda artıq nəyin nə olduğunu anlamağa başlayırsan. Amma yenə də qəlbin ən incə nöqtələrində hiss edirsən ki, yenə də bir boşluqdasan və yenə də nəsə elə bil çatmır.
Axtar özünü, tap özünü, bir addım belə geri çəkilmə. Daha yaxşısı üçün, “ən”lər üçün çalış. Hisslərə qapılmaq heç də həmişə yaxşı təsir göstərmir. Qarşına çıxan hər bir insan sənə bir təcrübədir. Lev Tolstoyun dediyi kimi, insan insan üçün yaşar. Primitiv bir misal, Sokrat deyirdi ki:
"İstənilən halda evlən. Əgər, arvadın yaxşı olarsa, xoşbəxt, pis olarsa, filosof olacaqsan".
İllər öncə qarşıma çıxan bir şəxs mənə bir məsləhət verdi. Qarşına çıxan hər kəsdən bir şey oğurla. Məsələ maddi deyil də, məcazi anlamda söylənilmişdi. Xarakter, bacarıq, davranış və s.
İndi qarşımızda daha böyük arenalar, daha böyük hədəflər olmalıdı. Ruh kimi içimizdəki düşüncə qandallarından azad olmalıyıq. Ümid, inam, iradə, əzm bizim əbədi məşəlimiz kimi hər zaman irəlidə addımlamalıdır. Açılan bir qapı növbəti bağlı qapının olduğunu göstərir. Hər açılan qapıda isə sən daha da irəliləmiş olursan.
Bir cümlə ilə qarşılaşdım, şərt deyil sən özünü başqaları ilə müqayisə edəsən. Şərt odur ki, sən dünəninlə bu gününü müqayisə edib, dünənindən yaxşı olasan. Onda yaranan silsilə səni daha da zirvələrə aparacaq.
Arzum budur ki, qapılarınız açıq olsun...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(15.01.2024)
