Turunc Baxışlı, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Zaman nə tez ötüb keçir. Heç böyüməyəcəyimizi düşündüyümüz o uşaqlıq bir müddətdən sonra  bir neçə saniyəyə sıxışdırıb xatırladığımız gözəl anıya çevrilir. Bəs hər kəsin uşaqlığı bu qədər mükəmməl keçirmi?  Məncə yox.!  

Dünyanın bir çox yerində sevgiylə, xoşbəxtliklə yaşayan uşaqlar varkən, o dünyanın başqa bir ucundada bir sığala möhtac, şirin sözə həsrət, köməyə ehtiyac duyan uşaqlar yaşayır. 

Birinə bu həyatın bütün xoşbəxtliklərini yaşadan zaman, birinə sadəcə göz yaşı və sevgisizlik yaşadır. Görəsən bu, həqiqətən də ədalətlidirmi? Düşünmürəm.

Özüm bu həyatda üzdə gülüb, içində hər zaman qəm olan biri olaraq bu seçimin ədalətli olduğunu sanmıram. Amma heç zaman gücümü və Tanrıya olan inamımı itirmirəm. Bütün mənim kimi və bəlkə də  məndən də qəmli olan insanlara da heç vaxt ümidlərini itirməməyi məsləhət görərdim. Sıfırdan həyata ikiəlli bağlandığım gündən  düşünürəm ki, insan özünə inanarsa, hər şeyin öhtəsindən gələr. 

Sadəcə bir az iradə və dözüm lazımdı. İnanın mənə, bizə bizdən başqa kömək edib, əlimizdən tutan olmayacaq. 

Bir neçə dəqiqə  düşün! həyatın səni yıxmağı sənin günahın deyil, amma yıxıldığın yerdə qalmaq sənin günahındı. Məncə, bu gün mən, sabah sən olanlara sakit qalmasaq, inanıram ki, az da olsa nələrisə bacarmış olarıq. 

Hər şeyin bir gün düzələcəyi ümidilə...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(11.01.2024)