Kubra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

80-ci illəri xatırladan, amma bu gün çəkdiyim bu şəkildən sonra bir az ətrafı müşahidə etmək istədim. Küçələrdə qəribə abu-hava var idi. Aylardır gedib-gəldiyim yollarda minlərlə yad və ciddi simalarla qarşılaşsam da, bu gün sanki, fərqli gün idi. Elə bil hamının içindəki körpə uşaq dirçəlmiş, insanların çöhrəsinə təbəssüm qondurmuşdu. 

Bir az diqqət etsək insanların monoton həyatlarından azca da, olsa kənarlaşmaları yaş fərqinə önəm verilmədən qarda əylənə bilmək belə xoşbəxtliyin özüdür əslində. Sadəcə biz fərqində deyilik. 

Adını xatırlaya bilmədiyim bir kitabda: "xoşbəxtlik əslində daimi qalıcı yox, hiss olunmadan yaşanılan və xatirələr göz önündə canlanan zaman üzümüzə təbəssüm qondura bilən müxtəlif anlardır" deyilirdi.

Necə də haqlı cümlə idi. Bəlkə də, hər şeyi hiss edə bilən bizlər üçün yaşandığı anda hiss edilməyən tək şey elə xoşbəxtlik imiş...

İllər sonra tozlu rəflərdən endirdiyiniz şəkil albomlarında yığacağınız, kitab aralarında unudacağınız xoşbəxt anlar yığın gələcəyiniz üçün..

Və bir də yanında həqiqətən xoşbəxt ola biləcəyiniz insanlar olsun həyatınızda. Əgər siz də, bu gün belə qardan gileylənən, yollar üçün deyinən insanlar kimi pessimist olsanız, qorxuram ki, xoşbəxtlik qapınızı döyməyə.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(10.01.2024)