Nigar Həsənzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Daha faciəli ölümə məhkum olanlar kimlərdir, onlar, yoxsa biz? Məzarlıqda uyuyan əbədiyyət qonaqlarının ziyarətinə gələn qonaqlar hər gün dəfələrlə ölümə məhkum olmurmu?  Burada uyuyanlar bir dəfə, ziyarətçiləri isə bir gündə min dəfə ölür.  Bu dünyadan bir parçanı yola salanda insanın, sanki bir ayağı o parça ilə birgə bir quyuda ilişir və yarı canı bu dünyadan aralı düşür. Bəs başqa cür ölümlər yoxmudur? Yaşaya-yaşaya ölümə məhkum ömürlər var ki, onların taleyi və ölümü daha faciəlidir.  Bəzən insan kiminsə gözünün bəbəklərində itirər özünü, o bəbəklərin baxışına tuş gələndə özünü ölümün ağuşunda hiss edər.   Bəzən də etdiyi əməllərin nəticəsində özünü kimlərinsə gözündə nəinki itirit, heç tapa da bilmir. Çünki çox gözlərdə yoxluğa çevrilir. Digər adla desək, bir İblisə çevrilir. 

Bu dəfə bir təzad yarandı. Axı İblis hamımızın içində olan pis xüsusiyyətlərimizdir. Elə insanları birləşdirən də budur. İçimizdəki yaxşılıqlar həmişə eyni olmasa da pisliklər çox vaxt üst-üstə düşər. Deməli, yox kimi hiss etdiyimiz insanlar elə gözümüzdə həm də varlığını daha çox hiss etdiyimiz insanlardır, bizi birləşdirən pis xüsusiyyətlər nəticəsində özü də. Bu yerdə Hüseyn Cavidin sitatı köməyimə çatacaq . 

İblis nədir?

-Cümlə xəyanətlərə bais...

Ya hər kəsə xain olan insan nədir?

-İblis!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(06.12.2023)