Nigar Həsənzadə, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Şaxta baba uşaqların, bəzən də böyüməmiş ruhların yeni il  müjdəçisidir. Şaxta babaya  nə zamansa, məktub yazmağım, yaxud yazmamağım barədə bir fikrim yoxdur, daha doğrusu,  yadımda qalmayıb.  Amma indi bu yaşımda yazsa idim, yəqin ki, bir neçə il əvvəl yazacağımdan fərqli olacaqdı bu məktub. 

2020-ci ildən başlayaraq mənim üçün həyat tərsinə dövr etməyə başladı sanki.  Əvvəlcə müharibə dönəmində olan hadisələr, daha sonra öz həyatımda baş verən itkilərin hər biri bu məktubun məzmununa fərqli  təsir edəcəkdir.

Özüm üçün yazsa idim,  yəqin ki, zamanın geri addımlamasını istəyərdim.  Amma əlimdə iki seçim olsa,  geri qayıdıb bir səhər yuxudan durub hər şeyin əvvəlki kimi taraz olmasını, xəstəliksiz, itkisiz zamanı istəyərdim. 

Ya da ki, bir söz  var, çox vaxt deyirlər ki, keçmiş daha keçib, gələcəyinizi düzgün qurun. Mən də bu sözə uyğun gələcəkdə indi itirdiklərimin əvəzi olmasa da, yenə də ruhlandırıcı istəklərimə bir an öncə çatmaq istərdim. 

İnsanlar üçün istəyə gəldikdə isə, təəssüf ki, cəmiyyət üçün problem yaradan xəstəliklər ki var, onların ziyanını görənlərdənik. Həmçinin özüm də müharibənin ağır itkilərini eşidən, bilən, araşdıran, üzülənlərdənəm. Ona görə həm bundan sonrakı öz həyatım üçün, həm ailəm üçün, həm də cəmiyyət üçün sülh içərisində yaşayış, çarəsi tapılmayan xəstəliklərin uzaq olduğu bir həyat istəyərdim.

Şaxta baba, biz səni öz ailəmizin timsalında tanıyırıq. Atamız, anamız, nənəmiz, babamızdır bizim Şaxta baba təmsilçimiz. Onlar hər zaman yanımızda olarsa, biz hər zaman Şaxta babadan razı olacayıq.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(04.12.2023)