Kubra Quliyeva, “Ədəbiyyat və incəsənət”

-Aaa, Aybəniz, salam, necəsən?

-Salam Nuray, yaxşıyam, sən necəsən?

-Çox sağol. Mən də, bildiyin kimi. Deyəsən nişanlanmısan, hə?

-Aha, yaraşıbmı?

-Həə, sarı saç sənə çox yaraşır. Anam deyir ki, nişanlan, sənin saçına da baxarıq.

-İnanırsan, elə mənimki də o fikirdə idi.

Anlamıram güya, saçını boyayan qızların hamısı evlidir?

-Yox canım. Sadəcə bilirsən axı, rayon yerində belə şeylərə pis baxırlar.

-Deyəsən bu adət elə qədimlərdən gəlib bu günümüzə qədər çıxıb.

-Hə, anamın cavanlığına baxıram o da, qız vaxtı nə qaşını alıb, nə də ki, saçını boyayıb.

-İnanırsan, nənələrimiz heç evlənənə qədər bığlarını da almayıblar.

-O vaxtın tərbiyəsi başqa idi axı.

Əfsuslar olsun ki, tərbiyə deyiləndə bu cəmiyyətdə ancaq qadınlar, güc deyəndə ancaq kişilər məsuliyyət daşımalı olur. Ancaq ki, bu mentalitetin qəlibləşmiş düşüncələri zaman keçdikcə inkişaf edə bilib ki, günümüzdə qadın-kişi arasında güc və tərbiyə bölgüsü çox da aparılmır. Ümumiyyətlə, bu, heç də ədalətli bir prinsip olmazdı. Həqiqətdə isə yaşlı nənələrdən gələn qızı gəlindən ayıra bilmək üçün istifadə olunan "tük fərqi" taktikası əlbət ki, öz doğruluğunu tapmamışdır. Məsələ burasındadır ki, cəmiyyətdə formalaşan bir şəxsiyyətin mühafizəkar və ya sərbəst bir ailədə böyüməsindən müəyyən dərəcə asılı olmasına rəğmən insanlar seçimləri qarşısında sərbəst, əqidələri qarşısında cavabdehdirlər. Buraxın hər kəs özü üçün əxlaq çərçivəsi təyin etsin. Əgər əxlaqlı və tərbiyəli cəmiyyət görmək istəyirsinizsə öz qəlbinizə ayna tutun. 

Və lütfən düşüncələrinizi davranışlarınıza uyğun idarə edin.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(27.10.2023)