Kənan Məmmədli, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Gənc şair, Qarabağ müharibəsi qazisi Həsən Kürün dünənki intihar cəhdi və ağır vəziyyətdə xəstəxanaya çatdırılması xəbəri çoxumuzu sarsıtdı. 

Hadisə Sabunçu rayonunda yerləşən "Sevinc Moll" ticarət mərkəzində qeydə alındı. Həsən özünü ticarət mərkəzinin 3-cü mərtəbəsindən atdı. 

Gənc şairi ağır vəziyyətdə Sabunçu xəstəxanasına çatdırdılar, reanimasiyaya yerləşdirdilər. 

TƏBİB-in medianın sorğusuna cavab olaraq verdiyi məlumatda bildirilirdi:

"22.02.2025-ci il tarixində saat 19:10 radələrində 1996-cı il təvəllüdlü (kişi cinsli) şəxs müştərək travma diaqnozu ilə Sabunçu Tibb Mərkəzinə hospitalizasiya olunub. Qapalı kəllə-beyin travması, sol bud sümüyünün qapalı sınığı, kəllə sümüyünün sınığı diaqnozu ilə ona zəruri tibbi yardımlar göstərilib. Hazırda müalicəsi Cərrahi profilli reanimasiya şöbəsində davam etdirilir, vəziyyəti ağırdır".

Bu gün səhər jurnalist Nadir Yalçın sosial mediada belə bir paylaşım etdi: 

“Dostlar, Sabunçu Xəstəxanasındayam. Həsən Kürün vəziyyəti ağırdır. Qapalı kəllə-beyin travması, sol bud sümüyünün qapalı sınığı, kəllə sümüyünün sınığı diaqnozu ilə ona zəruri tibbi yardımlar göstərilib. Hazırda müalicəsi Cərrahi profilli reanimasiya şöbəsində davam etdirilir.

Deyirlər, beyninə qan sızıb. Amma ilkin rəyə görə, həyati təhlükə müşahidə edilməyib. İnşallah, yaxşı olar…”

Bunlar hadisənin və onun nəticəsinin təfsilatları. Bəs səbəb nədir axı? 

İlkin məlumata görə, Həsən Kür maddi problemlərə görə özünü öldürmək istəyib. 

Və elə bu yerdə qeyd etmək istəyirəm ki, təqribən 2 il öncə Həsən Kürün o dönəmdə mühafizəçi işlədiyi özəl şirkətdə yanğın baş vermişdi və Həsən ətrafındakılara şikayətlənmişdi ki, yanan texnikanın pulunu ona ödətmək istəyirlər, çarəsizdir, intihar edəcək.

Həsən tanınmış şair, gözəl insan Nigar Həsənzadənin rəhbərlik etdiyi “SÖZ” ədəbi layihəsinin üzvü idi, Nigar xanım təşəbbüsü ələ alıb həm öz sosial media hesablarında, həm də şəxsən dost-tanışlarına, yazarlara, ümumən, xeyirxah insanlara müraciət etdi, hamı pul ödədi və həmin insident bitdi.

Ondan sonra Həsən problemlər məngənəsindən çıxmış kimi görünürdü.

Dünyaya yeni körpəsi də gəlmişdi. Hətta təşəbbüs göstərib ötən ilin noyabr ayında ədəbi birlik də yaratmışdı. O bax beləcə, birliyinə üzv olmaq üçün yazarlara çağırış etmişdi:

“Əziz istedadlı insanlar! Bu gündən etibarən yeni ədəbi birlik olan - ƏDƏB (Ədəbi Dövrün Əbədi birliyi) öz fəaliyyətinə başladı. Öncə mənə bu yolda dəstək olan hər kəsə çox təşəkkür edirəm.

ƏDƏB olaraq məqsədimizi Azərbaycan Ədəbiyyatı tarixində gördüyümüz müsbət işlərlə qalmaq, istedadlı insanları üzə çıxarmaqdır. Birliyin tərkibində ümumi poeziya bölməsi ilə yanaşı Əruz vəzni tədrisi, Qiraət Nəsr bölmələri də olacaq.

Bundan əlavə mütəmadi olaraq uduşlu şeir və qiraət müsabiqələri, video - yarışmalar keçiriləcək.

Yaşadığı bölgədən asılı olmayaraq hər kəsi bizimlə birlikdə böyüməyə dəvət edirik. HəsənKür”.

Və onunyenidənintiharfikrinə düşməsi, budəfə bunureallaşdırması ürəkağrıdıcıdır. Bəli, bir təsadüf nəticəsində sağ qalıb, amma bu qədər zədələr, keçirdiyi dəhşətli sarsıntı da az deyil axı.

İntiharın hələ də doğru-dürüst tərifini verən tapılmayıb. Bəziləri bunu gücsüzlük, acizlik kimi ifadə edirlər. Halbuki, heç bir gücsüz, aciz insanın özünə qıymağa gücü çatmaz. Bəziləri bunu, əksinə, güclülük əlaməti hesab edirlər. Güclü də uduzub mübarizədən qaçarmı? Ən azından, öz problemini ailəsinə yükləyib canını qurtararmı?

İstənilən halda Həsəni – istedadlı şairi, Qarabağ müharibəsi qazisini, gənc atanı intihara vadar edən səbəblər çox ciddi səbəblərdir, bu səbəblər olmamalıdır. Azərbaycanın qələm sahibi, müharibə iştirakçısı, gənc ailə başçısı maddi ehtiyac çəkməməlidir. Cəmiyyət, toplum da başqasının dərdinə biganə qalmamalı, darda olana hamı əl tutmalıdır.

Əks təqdirdə, həyatın maddi və mənəvi təcavüzü qarşısında aciz qalıb intihara əl atan Həsənlər hələ çox olacaq.

Və son olaraq onu da deyim ki, həqiqətən də intihar çıxış yolu deyil. İntihar – öz yükünü çəkə bilməyib əzizlərinin üstünə atmaq deyilmi?

Allah sənə şəfa versin, Həsən. Tezliklə sıralarımıza qayıt. Birlikdə xoşbəxt cəmiyyət qurmağa çalışaq.

Bu şeir də sənindir.

Gedib qayıtmayanlara ithaf

- Qızım, sənin adın nə?
- Mənim adım Qərənfil.
- Gözünə qurban olum,
darıxırsan elə bil.

- Atamı gözləyirəm.
- Atan hardadır məgər?
- Müharibəyə gedib;
o döyüşür gecələr.

- Nə vaxt gedibdir atan;
gecikdiyi çoxdurmu?
- Çoxdur, əmi can, çoxdur.
- Ananın da atandan
bir xəbəri yoxdurmu?

- Anam indi işdədir.
- Qızım, harda işləyir?
- Anam çox mehribandır,
yarpaqları çox sevir,
səhərdən-axşamacan
onları təmizləyir.

-Yaxşı, mehriban anan
atandan bir söz demir?
- Demir, əmi can, demir,
daha yollara baxmır,
daha onu gözləmir.

Mən dünən çox ağladım
gecə yatmazdan öncə.
Anamın nə etdiyin
izləyirdim gizlicə.

Atamın divardakı
şəklini qucaqlayıb,
belə deyirdi, əmi:
“Mən necə böyüdəcəm
Atasız bu yetimi”.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(23.02.2025)