“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Esmira Günəşin yazısını təqdim edir.
Həftəsonu Sumqayıtın Tarixi Muzeyində şəhid Yusif Allahverdiyevin xatirəsinə həsr olunmuş tədbirdə qonaq idim. İlk öncə onu qeyd edim ki, tədbir gözəl hazırlanmışdı. Tarix muzeyinin direktoru başda olmaqla oranın bütün əməkdaşları şəhidlərimizin xatirəsini hər zaman yad edir, tez-tez tədbirlər təşkil edirlər.
İlk Qarabağ savaşlarının qəhrəmanı üçün hazırlanan tədbirdə qonaqlar da az deyildi. Lakin bir məqamı vurğulamaq istəyirəm ki, çıxış üçün dəvət olunan şəxslərdən bəziləri boş danışaraq vaxt itkisinə səbəb oldular. Məsələn, özünü “Cəmaləddin Hocanın Azərbaycandakı səlahiyyətli nümayyəndəsi” kimi təqdim etdirən biri çıxıb dedi ki, “şəhidlərə kitabları pulla çap edirlər. Şairlər şəhid ailələri üçün niyə təmənnasız kitab çap etmir? Biz təmənnasız xidmət edirik, şəhid ailələri təmənnasız ehsanlar veririk” və s.
Kimdir bu Cəmalləddin Hoca? Mən biləni türklərdə hoca məsciddə mollaya, müəllimə, bir sözlə hörmətli şəxsə deyilir. Və ən əsası Azərbaycanda şəhid ailələri üçün bu Cəmaləddin Hoca nə edib ki, hələ səlahiyyətli nümayəndəsi də olsun? Və bir balaca araşdırdım ki, Cəmaləddin Hoca deyə təqdim olunan şəxsin Azərbaycanda özünü onun səlahiyyətli nümayəndəsi kimi təqdim edən şəxslə əslində heç bir əlaqəsi də yoxdur. Hətta bu məsələdə Cəmaləddin Hoca dəfələrlə xəbərdarlıq edib ki, mənim adımdan heç kəs istifadə etməsin.
Demək, “Hoca” deyə təqdim olunan Cəmaləddin bəy oturub öz ölkəsində, arada internet vasitəsi ilə canlı bağlantı yaradıb şəhid anaları ilə söhbət edir. Bu qədər. Onun guya şəhidlərimizi bütün dünyada tanıtmağına isə əsaslı dəlil və sübut yoxdur. Elə isə burada sual yaranır. Necə tanıdır şəhidlərimizi dünyada o şəxs? Hansı kitabı çap etdirib dünya səviyyəsində? Hansı qəzetdə, hansı jurnalda tanıtdırlb şəhidlərimizi ki, bizim bunlardan xəbərimiz yoxdur? Ya da hansı qalıcı bir işi görüb ki, biz bilmirik? Hansı şəhidimizin qapısını açıb ziyarət ediblər? Hansı şəhid guşəsində aldıqları kiçik hədiyyə yer alıb? Bildiyim qədəri ilə Azərbaycana bir dəfə gəlib, şəhid ailələri ilə görüşmək istəyib və məkan tapa bilməyib. Yəni gördüyü iş rəsmi olsaydı dövlətimizin rəsmi qurumları qarşılayardı də Cəmaləddin bəyi. Deməli sıradan bir insandır və dövlət üçün əhəmiyyətli biri deyil.
Gələk tədbirdə onun dırnaqarası səlahiyyətli nümayəndəsi Əziz adlı şəxsin şairləri gözdən salmaq üçün etdiyi çıxışa. Əvvəla şairləri dövlət maaşla təmin etmir. Sonra, nəşriyyatlar kitabları təmənnasız çap etmirlər. Çünki nəşriyyatın da materialları təmənnasız təmin olunmur. Hətta şəhidlər haqqında kitablar olsa da belə, o kitabların kağızı puldu, boyası puldu. Kitab göydən zənbillə düşmür ki.
Şair gecəsini gündüzünə qatıb qəlbinin ağrısını, qələminin yanğısını hədiyyə edə bilər şəhid ailəsinə, ancaq şəhidlərimizin hamısına kitab çap etdirməyə şairlərin gücü çatmaz. Mən şəhidlərimiz üçün 20 kitab çap etdirmişəm. Ölkəmizdə şəhidlər üçün ən çox kitab yazan şairə mənəm. O kitabları ərsəyə gətirə bilmək üçün maddi problemlər də yaşayıram. Çapdan sonra şəhid ailələrinə kitabları təhvil verə bilmək üçün bir-bir evlərini ziyarət edirəm. Yaşadıqları bölgələrdə tədbirlər keçirirəm. Heç bir maşın da şəhid qapısına pulsuz aparmır. Şairlər övladının boğazından kəsib kitablar ərsəyə gətirir ki, gələcək nəsillər şəhidlərimizi unutmasınlar. Nə Cəmalləddin bəylər, nə də onun nümayəndələri şairlərin kitablarının xərclərini qarşılamır. Və ya bir şəhid üçün kitab çap etdirib, gedib qapısına ailəsini ziyarət etməyiblər. Bəs onda bu ittihamlar nədəndir?
Tədbirdə şairlər də iştirak edirdi. Habil Yaşar şəhidə həsr etdiyi şeiri səsləndirmişdi və kitabını şəhidin övladına hədiyyə etmişdi. Sağ olsun, əziyyət çəkib, şeir yazıb, hələ vaxt ayırıb tədbirə gəlib, şeiri özü səsləndirib.
Mən tədbirdə çıxış etmədim. Sağ olsunlar dəfələrlə çıxış etməyimi istəsələr də, başqa tədbirim də olduğu üçün çıxış etmək istəmədim ki, tədbirin vaxtı uzanmasın. Ancaq şair həmkarımız Habil Yaşar gözəl çıxış etdi. Və onun çıxışından sonra Əziz adlı həmin şəxsin şairlər haqqında dilə gətirdiyi qınaqları xoşuma gəlmədi. Tədbirin qonaqlarına da bu xoş olmadı. Həm şəhid tədbirində yersiz bir çıxış idi, həm də boş yerə tədbirin vaxtı uzandı.
Şairləri qınamaqdansa onlara dəstək olunmalıdır ki, şəhidlər haqqında yazanların sayı daha da çox olsun.
Hə, bir də şəhidlərimizi dünyada tanıtmaq məsələsinə gəlincə mənim şəhidlərimiz haqıqında yazılarım Türkiyədə qəzetlərdə, dərgilərdə dəfələrlə çap olunub. Saytlarda paylaşılıb. Təbrizdə şəhidlərimizin xatirəsinə iki dildə kitab çap etdirmişəm. Bir kitablıq şeirimə bəstəkar Yaqut Almaz tərəfindən musiqi bəstələnib və şəhid ailələrinə tam təmənnasız təqdim olunub. Kitablarımın xarici ölkələrin diasporluğuna təqdim olunub. Tədbirlərdə istifadə olunur. Sağ olsun, Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyimiz də şəhidlərimiz haqqında az kitab çap etdirməyib. Hətta 3-4 dildə çap olunub xarici ölkələrə göndərilən kitablarımız da var.
Nəzərə alın ki, şəhidlərimiz çoxdur və hələ də haqqında məlumatımız olmayan şəhidlərimiz var. Odur ki, kimlərisə qınayaraq vaxt itirməkdənsə qızıl vaxtınızı daha səmərəli işlərə sərf edin. Və ya kiminsə işini bəyənmirsinizsə, özünüz ondan da yaxşısını edin, biz də baxıb əhsən deyək.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(13.05.2024)
