Varis, “Ədəbiyyat və incəsənət”

Dünən, bazar günü Ümumdünya Yazıçılar Günü idi. Və çox təəssüf ki, biz yazıçılar üçün əlamətdar olan bir gündə mən giley-güzar eləməli olacağam. 

Nə gizlədim, cəmiyyətdə yazıçılara münasibət əvvəlki ildəkilərə baxmış xeyli soyuqlaşıbdır, buna əsas səbəb əksərən  yazıçıların özləridir, onların fasiləsiz bir-birilərinin kölgələrini qılınclamalarıdır. İstənilən peşə sahibləri arasında həmrəylik olsa da sayca elə də çox olmayan, cəmi bir ovuc olan yazıçılar arasında müdhiş düşmənçilik hökm sürür. İrəli gedəni geri çəkmək, sevilənə çamur atmaq, uğur qazananın uğurlarına kölgə salmaq, rejionlaşma, qruplaşma, klanlaşma  - bunlar günümüzün ədəbi cameəsinin təəssüfedici görüntüləridir. 

Bir yandan da kim gəldi, gündəm yaratmaq üçün sosial mediada yazıçıları söyür, Yazıçılar Birliyinə hədyanalar deyir. Yazıçıları xalqın gözündən salmaq, bilirsinizmi, nə deməkdir? Sovetlər dönəmində Azərbaycan dilini qoruyub saxlayan, ikiyə bölünmüş Vətənimiz barədə daim xatırlatmalar edən yazıçılar olmayıbmı? Qarabağ problemi başlayanda, imperiya boyunduruğundan qopub çıxmaq məqamı yetişəndə xalqı meydanlara çağıranlar, yüksək tribunalarda yer alanlar məgər yazıçılar deyildimi? Yüz minlərlə, milyonlarla insana yaxşını pisdən  ayırmağı öyrədən, sabahkı günə ümidləndirən, stimullaşdıran, vətən sevgisi ilə silahlandıran yazıçılar deyillərmi? 

Hər bir xalqın elitasında onun yazıçıları da qərarlaşır, bəs nədəndir ki, bizdə yazıçıları aşağılamaq dəbi gəlib? Sanki yazıçı qələminin ucunu sındırmağa çalışırlar bir ucdan. 

Amma mən, sözün həqiqi mənasında, böyük, işıqlı yazıçılarımıza, çox istedadlı ədəbi gəncliyimizə güvənərək deyirəm, dahi 

Nizami Gəncəvinin vətəninin ədəbiyyatı yenə də öz əzəli nüfuzunu qaytara biləcəkdir. 

Növbəti 3 martda pisliklərin arxada qalacağı ümidi ilə! 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(04.03.2024)