MƏMMƏDSADIQ NURİYEV

(1919-1975)

***

Kinorejissor Arif Babayev məni “Uşaqlığın son gecəsi” filminə Davud roluna çəkəndən sonra küçədə-bayırda uşaqlar, cavanlar məni görən kimi “Fantomas” deyirdilər. Buna artıq öyrəşmişdim.

Bir dəfə Bayıl tərəfə getmək üçün MUM (mərkəzi univermaq) tərəfdə avtobusa mindim. Ön qapıdan qalxdığım üçün sürücü məni görəndə sevincək:

– Ay sizi xoş gördük, Fantomas məllim. Nə var nə yox? – deyib, xəbər aldı. Alışqan idim, dilucu təşəkkür etdim:

– Xoş gününü görək. Sağlıqdır, çox sağ ol, – deyib, arxaya çəkildim.

Məni gərən kimi avtobusa pıçhapıç düşdü. Bir qədər basabas idi.  “Azneft” meydanına çatanda yaşlı bir qadın əlini mehribanlıqla çiynimə toxundurub:

– Fantomas, oğlum, yol ver düşüm, – dedi.

Geri çəkilib qadına yol verdim. Sonra özüm də avtobusdan düşüb Bayıla qədər piyada getdim. Özü-özümə fikirləşirdim: “Məncə elə sənətə verilən dəyər budur…”