“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güneydən gələn səslər layihəsində Güney Azərbaycan təmsilçimiz Əli Çağla bu gün sizləri Bəxtiyar Nizaminin şeirləri ilə tanış edəcək.
Bəxtiyar Nizami 1965-ci ildə Təbrizdə doğulmuşdur. Əvvəllər Muğam musiqisi ilə fəaliyyətə başlamış, sonralar şeir istedadını özündə kəşf etdikdən sonra motivli şeirlər yazmışdır. Onun “Məzarlar gecənin tərs üzüdür” adlı kitabı Təbrizdə nəşr edilmişdir.
Yolda bitən yalqız ağac,
Başında tufan oynayır.
Susuzundan yanan ağac,
Gülündə tikan oynayır.
Sənin kimi təklənmişəm,
Zara gəlib ah-amanım.
Sığınacaq yerim sənsən,
Bir sənə gəlir gümanım.
Qat-qat toza bürünübsən,
Yağış istir yuya səni.
Sən yerlərdən baş qaldırdın,
Qoymazlar ki, göyə səni.
Kölgələnir yetən tənha,
Yarpaqların nə ələnir.
Allah özü adamsızdır,
Bəlkə də adam dilənir.
*
Gecədir, ulduzlar düşüb dənizə,
Dalğalar fırlanıb başına dönür.
Ay da göydən atır özün dənizə,
Bu gecə göylərin çırağı sönür.
Buludlar endikcə dəniz üstünə,
Hava da qoxuyur yağış nəğməsi.
Çaxnaşır buludlar, hönkürtü salır,
Gəlir qulağıma bir ana səsi.
Yağışlar buludun göz yaşlarıdır,
Onlar da insanın dərdin duyublar.
Bəlkə də buludlar anaymış, allah
Köçüb bu dünyadan bulud olublar.
Uzun bir məsafə milyon illərdir,
Dünya da fırlanır günün başına.
Bu boyda yer üzü dərdin içində,
Düşən daşlar düşür bunun başına.
Gecədir, ulduzlar köçür göylərə,
Dənizin özündə dalğa boğulur.
Məryəm sancı çəkir hələ içində,
İsa, anasından təzə doğulur.
*
Söylə saçlarına toxunmasınlar
Sən sevməlisən ay qadın
Dünyanın ilki də sən, sonu da
Sənin gözəlliyini yarada bilməyəcəklər.
Şairlərə rəssam
İllərdir saçlarınız örpək adlı dustağa
Məruz qalıbdır.
Saçların başlanış
Saçların fırtına
Saçların inqilab
Saçların
Gizli,
Silah...
*
Bu dünyadan bərk yapışan,
Bildiyini sənə edər.
Bu dünyanı gün oynadır
Bir gün gələr, bir gün gedər.
Sən qınama tarını da,
Güvəndiyin varını da,
Ən sevdiyin yarını da,
Bir gün gələr, bir gün gedər.
Sirrin açmaz sırdaşına,
Rəhmi gəlməz qardaşına.
Tacın qoysa da başına,
Bir gün gələr, bir gün gedər.
Həyat adlı bu qəfəsdə,
Qərar yoxdur heç bir kəsdə,
Lap quruca bir nəfəs də,
Bir gün gələr, bir gün gedər.
Çətin səni yada salar,
Hey başına dərdlər calar.
Təkcə səndən bir ad qalar,
Bir gün gələr, bir gün gedər...
*
Tənhalıq tanrıdan başlayır
Otağının içində bütün əşyaların
Hiss edir yoxluğunu,
Qatarlar daşıdıqca qurtarmır sonsuz yolculuq
Dəmir yolunun ortasında
Birisi qulağına pıçıldayır dünya fəlsəfəsini
Şeir fəlsəfəsini,
Şairlər, filosoflardır dəmirlər dünyasında.
Şeir tanrının yuxusunu yaşayır
Şairlər görür
Yazdıqca
Əriyirsən,
Əriyirsən,
Arzularını
Bethovenin üçüncü simfoniya trajedisində
Görmürsən.
Sən kimsən?! Nəçisən ey insan!
Kitabların kolleksiyasında varlığın danışır
Tarixində qılınc çarpışmalarında,
Barot qoxusu var azadlığın üçün
Azadlığını çalanlar çörəyini təhlükəyə sala bilər
Hələ də
Varlığında
Məqsədsiz gedirsən,
Oturduğun qatarda
Arxanca bir cüt göz
Gizlicə içinə ağlayır
Tanr diskinir,
Qatar dayanır
Son müsafir düşür.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(17.09.2023)
