İstirahət günlərində “İstiqlal” ordenli Xalq şairi, Dövlət mükafatı laureatı Qabilin doğum günü idi.
Qabil Allahverdi oğlu İmamverdiyev 1926-cı ilin 12 avqustunda doğulub, 2007-ci ilin 4 aprelində dünyasını dəyişib.
Unudulmaz ustadı undulmaz şeirləri ilə yad edir, sənətinə və ruhuna alqış deyirik.
SƏHV DÜŞƏNDƏ YERİMİZ
Duman dağı dolanar,
Qiyamət olar.
Duman yola sallanar,
Müsibət olar.
Müsibət oluruq biz,
Səhv düşəndə yerimiz.
Ümman gəmisi çayda
Oturar, üzməz!
Çay gəmisi, dağ boyda
Dalğaya dözməz!
Dözümsüz oluruq biz,
Səhv düşəndə yerimiz.
Muğan həsrət yağışa,
Buludlar xəsis...
Yağış tökür Talışa,
Hey-hey gərəksiz...
Gərəksiz oluruq biz,
Səhv düşəndə yerimiz.
Küt bıçaq parıldayıb
Xırçıltı salıb.
Qılınc qında pas atıb
Qında korşalıb...
Heyf... korşalırıq biz,
Səhv düşəndə yerimiz.
Ağ biləklər, gül əllər
Tarlada qabar.
Bir qeyrətsiz yekəpər
Qızılgül satar.
Qeyrətsiz oluruq biz,
Səhv düşəndə yerimiz.
Tarın pərdələrini
Düzənə qurban!
Yerdəyiş et birini,
Xaric vurarsan.
Xaric səslənirik biz,
Səhv düşəndə yerimiz.
(1969)
KÜLƏKLİ HAVALARDA,
YAĞIŞLI HAVALARDA…
Külәk әsir... üşüyür yenә daş-divar,
Sәkilәrin üstünә düşür damcılar,
Küçәlәrdәn tәlәsik keçib gedirlәr,
Sәni xatırlayıram, qәlbimdә kәdәr –
Biz dә belә gedәrdik,
Külәkli havalarda, yağışlı havalarda.
Külәk әsir, titrәyir qapı-pәncәrә,
Yağış yağır... şırhaşır düşür şәhәrә,
Dalda yerә çәkilir bir qız, bir oğlan
Qorxub yağışdan.
Biz dә belә edәrdik,
Külәkli havalarda, yağışlı havalarda.
Külәk әsir... sevdiyin mahnını çalır,
Yağış yağır, o vaxtı yadıma salır.
Bir qız keçir sәn geyәn jaketdә bu dәm,
Duman çökmüş şüşәdәn onu görürәm,
Sәni görmürәm...
Külәkli havalarda, yağışlı havalarda.
Külәk әsir, közәrir odum, yanıram,
Yağış yağır, gözümdәn yağır sanıram,
Sәni, sәni axtarır, sәni gәzirәm.
Başqa vaxtı hicrinә bir cür dözürәm,
Ancaq dözә bilmirәm
Külәkli havalarda, yağışlı havalarda.
(1961)
GEDƏN YERİM OLAYDI
Yuxum ərşə çəkiləydi,
Dan yeri –qızarmış gözlərimdə,
Təki söküləydi.
Səhər başımda sevdalı fikirlər,
Harasa gedən yerim olaydı.
Çətin bir ünvan axtaraydım,
Gəlişimə inanmayan,
Gəlişimi gözləməyən,
İnsan axtaraydım.
Raketdən sürətli nə var dünyada,
Təki gedən yerim olaydı…
Gedəydim payi-piyada,
Külək,yağış,qar canımı üzəydi.
Büdrəyib yıxılanda,
Kötüklər, daşlar dizimi əzəydi.
Cəhənnəmə ki,
Təki gedən yerim olaydı…
Axşam düşəndə çataydım,
Sıldırımlı dağlara sığınmış bir kəndə
Döyəydim bir qapını
əllərim əsə-əsə,
İt zəncir gəmirəndə
Adam çıxaydı səsə,
Bir cüt pərişan gözlə göz-gözə,
Bir xoş mehriban üzlə üz-üzə,
Dayanaydım.
O, heyrət elədikcə
Mən alışıb yanaydım.
Qucaqlayıb boynunu
Sığallayıb telini
Qupquru dodağımla
Yandıraydım əlini.
Uşaq kimi ağlayaydım,
Bulaq kimi çağlayaydım.
Gedən yerim olaydı gedən yerim,
Kiminsə həsrətiylə açılaydı səhərim…
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(14.08.2023)
