“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Poetik qiraət rubrikasında bu gün sizlərə şair Qəşəm Nəcəfzadənin şeirini təqdim edirik.

SƏNİN DƏRSİN

Oxucular bu şeiri çox sevirlər. Hər dəfə  elektron variantını istəyirlər. Buyursunlar, kim istəyirsə, götürsün!

Niyə şagirdlərin duymurlar səni, 

Gül kimi dərsində səs eləyirlər.

Mən sevən əllərə, mən sevən gözə, 

Mən sevən ürəyə qəsd eləyirlər.

Ağzı yanmışların yoxdu xəbəri, 

Mən sənin önündə lal dayanıram.

Dəftərə qırmızı düzəliş kimi, 

Varaq yanağımda al, dayanıram.

Adıntək dərsimi əzbərləyirəm, 

Sevgi baxışına boyanmaq üçün.

Ömrümü, günümü qurban verərəm, 

Şagird tək önündə dayanmaq üçün.

Vaxt axır... şagirdlər duymurlar səni, 

Gör necə qıyırlar kövrək səsinə.

Hardan bilsinlər ki, həsrət qalmışam

Qırx beş dəqiqənin bir dəqiqəsinə.

Səhvdi misalları, məsələləri, 

Dərdini artırıb yüz eləyərlər.

Ölürəm mən sənin “üç”ündən ötrü, 

Verdiyin “beş”lərə naz eləyərlər.

Təbaşir ləçəkli çiçək əllərin, 

Lövhənin üzündə kəpənək olar.

Dəsmala bənzəyər göyçək əllərin, 

Bir oğlan balanı bələmək olar.

Misra dodaqların yorular hərdən, 

Saçların pırtdaşar, əllərin əsər.

Bir gözəl, bir göyçək oğlumuz olar, 

Bu dəcəl qızların səsini kəsər.

Niyə şagirdlərin duymurlar səni, 

Gül kimi dərsində səs eləyirlər.

Mən sevən əllərə, mən sevən gözə, 

Mən sevən ürəyə qəsd eləyirlər.

Ədəbiyyat və incəsənət”

(14.07.2023)