“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Əfsələddin Ağalarovun essesini təqdim edir

Məlikməmmədin quyuya atılması ilə başlar belə nağıllar. Ən maraqlı yerində nəql edənin dili topuq vurar, oxucu duruxar, intizardan dəliyə dönər. Qələm sahibi "it hürən tərəfə, yoxsa işıq gələn tərəfə?" sualı ilə bütün saflığı, duyğunu alt-üst etmişdir. Məngənəyə düşən qəhrəmanın qərar verməsi üçün çox da zamanı yoxdur. Elə o qərar məqamı təkadamlıq nağılların bitdiyi, gerçək həyatın başladığı andır. 

Qəhrəman indi ağrını hiss edir, sevinci duyur, nifrət boğazında düyünlənir, sevgi mədəsində uçuşur, inanc tüklərini biz-biz edir, Allahsızlığını qoymağa yer tapmır. Artıq o real dünyadadır. 

Əziz dostlar! Mənim 32 illik yaşantımda əzbərlədiyim nağıl məhz belədir. Bu döngünün epizodik qəhrəmanlarından biri kimi, əziyyət çəkib təbrik yazan hər kəsə dərin təşəkkürümü bildirirəm. 

Mən öz doğruları olan, öz səhvlərini cibində gəzdirən, öz inanclarını tez-tez öpüb gözünün üstünə qoyan adamam. Qəlbinə dəydiklərimin əfvinə sığınıram. Bu həyatda ən böyük qazancım doğmalarım, sevdiklərim, həqiqi dostlarımdır. 

Onlara və sizlərə sevgilərimlə!

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(20.06.2023)