“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı “Redaksiyanın poçtundan” rubrikasında sizlərə Mina Rəşidin Xocalı dərdinə sığınmış şeirlərini təqdim edir.
QARAM, BİLİRƏM Kİ, GÜNAHKARAM MƏN
Yaman günahkaram, yağmayaydım kaş,
O gün Xocalıya mən də dərd oldum.
Axı çox sevirdi məni uşaqlar,
O gecə yağmaqla mən namərd oldum.
O gün dizə qədər qana batdım mən,
Bir körpə çığırdı, yerimdə dondum...
Onu çox incitdim soyuqluğumla,
Dərdinin üstünə şaxta, buz qoydum.
Söndürə bilmədim yanan qəlbini
Donmuş gözlərimlə baxdım tüstünə.
Düşmən bir tərəfdən, nən də bir yandan
Vaxtsız qonaq kimi yağdım üstünə.
Mən soyuq olsam da, qəm yaddaşımda
Gör neçə körpənin solğun üzü var.
Qaram, bilirəm ki, günahkaram mən,
Üstümdə ömürlük qan izləri var.
QARĞIŞ
Novruz tonqalından
atlana bilmədi
Xocalı uşaqları,
qaldı yağı əlində…
Ay zalım düşmən,
səni odda yanasan,
suda batasan,
çörəyimiz tutsun səni,
boğulasan,
daşın daş üstə qalmasın heç,
Bu qərib, kövrək
Novruz günündə
Görüm qarğışımız tutsun səni…
UNUTMAQ BİZƏ HARAM!
...Hər gün saçlarımdan asılıram,
yeddi qat dərim soyulur,
gözlərim oyulur...
Xocalıda dərisi soyulan,
gözləri oyulan,
başı kəsilən körpələrin anası kimi
ölüb-ölüb yenə dirilirəm.
Unuda bilmirəm,
Unutmaq istəmirəm də!
Unutduqca dərdimiz təzələndi,
Ürəyimiz güllələndi.
Unutmaq bizə yasaq,
Unutmaq bizə haram!
İSTƏYİRƏM QAR YAĞSIN
İstəyirəm qar yağsın,
Qara gün qarda batsın.
Adamlar bir-birinə
Güllə deyil, qar atsın.
Qara qəlblər ağarsın,
Dünyaya yağsın bu qar.
Qışın tən ortasında
Günəştək doğsun bu qar.
Müharibə sözünü
Görüm qar, çovğun alsın.
Qar yağsın, qoy silahlar
Qarın altında qalsın!
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(24.02.2023)
