“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə “Biri ikisində” layihəsində bu gün növbədə Şeir vaxtıdır, şair Günay Nərimanın şeirləridir.
ŞEİR VAXTI
Günay Nəriman
MƏN HARDAN BİLƏYDİM?
Mən hardan biləydim, körpə uşaqkən
Kağıza çəkdiyim o cızma-qara
Sonradan alnıma həkk olunacaq,
Kağıza saldığım bütün qaralar
Yığışıb bəxtimi qaraldacaqmış...
Mən hardan biləydim, çilli qurbağa
Onu susdurmağa atdığım daşı
Qalxıb göy üzündən atacaq mənə…
O qədər olacaq başımın daşı,
Başdaşım atdığım o daş olacaq.
Mən hardan biləydim, boğduğum quşun
Ahı bir gün gəlib məni tutacaq...
Günahsız boğulan o quşcuğaztək
Ruhum çırpınaraq candan çıxacaq...
Yalandan paslanmış üzümü mənim
Qara torpaq örtüb ağardacaqmış.
Mən hardan biləydim, hardan biləydim,
Torpağın yuduğu o ağ üzümü
Geydiyim ağ kəfən qaraldacaqmış...
NİYƏ DAŞA DÖNMÜSƏN?
Sən ki məni içində
Böyüdüb adam etdin,
Məni böyütdüyünə
İnsafın böyüyəydi,
Atıb getməzdin belə.
Bəlkə, Tanrıya inad
Dünyaya gətirmisən,
Heç özün də bilmədən,
Yoxsa etməzdin belə?..
Səni mələk sanırdım,
Bu yerlərin mələyi.
Üz çevirib getmisən,
Səsimə səs vermədən.
Gəl bax, böğuluram mən.
Quru nəfəs vermədən
Üz çevirib getmisən.
Yerlər sənə dardımı?
Ay göylərin mələyi.
Nə olar bircə “hay” ver,
Məni ki daş doğmadı,
Niyə daşa dönmüsən?
Buz bağlayıb ürəyin,
Əlimi üşüdürsən.
Nəfəsimi dondurub,
Dilimi üşüdürsən.
Cavab ver, suallarım
İçimdə buz bağlayıb.
Məni bir mələk doğdu,
Məni ki daş doğmadı,
Niyə daşa dönmüsən?
SƏNSİZ YAMAN ÖLÜRƏM
Böyük günahlarımın balaca savabısan,
Günahında qovrulub savabında yandığım.
Mənim ən böyük cəzam sənsizliyim boydadır,
Ən şirin cəzam da sən, dilindən aldandığım.
Mənmi səni yaratdım, sənmi məni, bilmirəm?
Bircə dənə bildiyim sənin varlığınla mən,
Nəfəs alıb-verirəm.
Hərdən də nəfəsimi elə yaman kəsirsən,
Yaradanım da sənsən, yaşadanım da sənsən.
Varsan deyə, mən varam, uzaqlarda naçaram,
İkiüzlü həyatın biri sən, biri ölüm.
Mən də sənin kimiyəm, sənsizliyə düçaram,
Sənsiz yaman ölürəm, ay sənə qurban olum.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(22.02. 2023)
