Dünən yazıçı, dramaturq, 17 il "Kirpi" jurnalına rəhbərlik etmiş gözəl insan, sözün əsl mənasında ağsaqqal, BÖYÜK KİŞİ Seyfəddin Dağlının (Seyfəddin Əliağa oğlu Abbasov) anım günü idi. 1983-cü ilin bu günü Seyfəddin Dağlı gözlərini əbədi olaraq yumdu.
Nəbi Xəzri
“Son telefon söhbəti"
(Qudam, dostum, yazıçı Seyfəddin Dağlının əziz xatirəsinə)
Şirmayı telefon...
Tanış nömrələr.
Fikrin qanadlanar,
Sən də uçarsan.
Ürək istəyəndə
elə əmr edər
Bir anda dostunla
Sən qovuşarsan...
Süzüldü qəlbimə
İsti nəfəsi,
Eşitdim o doğma,
Mehriban səsi,
--Ürəyim! Yaxşıdır! Qalma nigaran!
(Bəlkə ürəyini tuturmuş bu an)
Nəbi, sən özündən muğayat ol ha...
Dünənki cavanlar deyilik daha.
Bu necə axşamdı,
nə söhbətdi bu?
Kim bilir, bəlkə də vəsiyyətdi bu!
--Hə, Sona yaxşıdır. Sözümə?..Baxır...
Odur şeytan şeytan üzümə baxır.
Elə inam vardı,
onun səsində,
İnam nə tez söndü
yer kürrəsində,
--Sənə söz vermişəm gedək Xızıya...
İnşaallah, yaz gəlsin, çataq arzuya...
Nə bilim,
Keçərək
dağlardan iz iz
Bu il yaz gələcək
Dünyaya sənsiz.
--Sabah gedəcəyəm xəstəxanaya...
Beş günə çıxaram...çoxu bir aya...
Bu gediş
Bəs niyə
əbədi oldu?
Sabahı buz torpaq
məbədi oldu!
...Yenə qəlbimdədir
isti nəfəsi,
Son söz yoğrulmuşdu
İlk sədaqətdən.
Mən hardan biləydim
Dostumun səsi,
O axşam
Gəlirmiş
Əbədiyyətdən?!
(1983)
Sevilən Xalq şairimiz Nəbi Xəzri ilə Seyfəddin Dağlı quda olublar, bu şeir də hardasa bir Rekviyemdir.
Hər ikisinin ruhu şad olsun.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.01.2023)
