“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Poetik Qiraət bölümündə sizlərə şair Əlizadə Nurinin “Məhbus qadının məktubları” adlı lirik-psixoloji poemasını təqdim edir.
Birinci məktub
Salam, görmədiyim yaz,
Salam, körpə çiçəklər.
Görən neynəyir indi
Sevdiyim biçənəklər?
Salam, ay çöldəkilər,
Adamlar, otlar, nələr.
Təzə dost tapmışam mən-
Köhnəlmiş xatirələr…
Fələyə neynəmişəm,
Düşüb qaşı-qabağı?
Mənə niyə qəfəsdən
Ömür düzəldib axı?
Dar otaqda yadıma,
O çöl, o hava düşür.
Burda gün görmək üçün
Hər səhər dava düşür…
Divar gəlir üstümə-
Əcəb işmiş, ilahi-
Divara kim yerimək
Öyrədibmiş, ilahi?!
İndi burda hamının,
Kədər olub “bəzəyi”
Burda bütün qadınlar
Bir-birinə bənzəyir…
…Məktub yazıram sizə
Sözüm yanır varaqda.
Yaxşı görə bilmirəm-
Günəş olmur çıraqda!
Yaxşı ki, yanımızda
Hələ kağız, qələm var.
…Gəlir nadzorun səsi-
Yoxsa evdən gələn var?!
Kiçik oğlum gəlibmiş-
Daha nə dərdim-sərim?
Qandalım açılanda
Bildim ki, var əllərim…
Oğlum işıq kimiydi,
Yaraşırdı adına.
Üzündən gün damırdı-
Əl apardım altına…
Məhbəs geyimimi də,
Bəyənmədi balacam:
,,Ana, böyüyüb sənə
Təzə paltar alacam…”
…Nə tez keçdi bir saat?
Əlim qaldı uzalı.
Ayrılıqlar dünyada
Qara şumdu-uzanır…
Gül gətirmişdi balam,
Qoxusu güldə qaldı.
Apardılar uşağı
Əli əlimdə qaldı…
…Düşürəm bu dünyadan,
Yenə çaş-baş düşürəm.
Yerişim ləngdi , sanki
Belimdə daş düşürəm.
Ömür çoxmərtəbəymiş-
Yavaş-yavaş düşürəm…
İkinci məktub
Yenə məktub yazıram,
Sətirlər doluxsunub.
Gücü məktuba çatar
Bir məhbəsdə yoxsulun.
Heyif, azadlığımı,
Bir səhvimə satmışam.
Etdiyim bir günahdı-
Min günaha batmışam…
Zərbə aldım dünyanın,
Bu fələk-əyyaşından.
Məhbəsdəki qadınlar
Tanınar göz yaşından!..
Çöldə qalıb o günəş,
Özgənindi o işıq.
Bələdçimiz olmayıb-
Bu dünyada azmışıq…
Qıyqacı baxır sevinc,
Çəkir elə dərdi dərd.
Oğlum, biz olmasaydıq
Acından ölərdi dərd.
Yenə küləklər açıb,
Bəxtimin yaxasını.
Göz yaşıyla verirəm
Gözlərimin yasını…
…Gəlsən, ehtiyatlı ol,
Dünya dardı, dar, oğlum.
Tikanlı məftillərə
Barmağın batar, oğlum…
Bu gün yağış yağacaq,
Unutma ha çətiri…
…Ay yanıma gələnlər,
Mənə bahar gətirin.
Mənə bahar gətirin,
Oxşayım o baharı…
Qorxmayın, saxlamaram-
Sonra yenə aparın.
Məhbusa nə qalır ki?-
Şükür etsin-sağ qalır.
Bütün arzularına
Uzaqdan baxmaq qalır…
Bir məktub da yazmışam,
Mən üzülə-üzülə.
Quşlara yalvarmışam-
Çatdırsın göy üzünə…
Üçüncü məktub
Bu, nə bölgüdü, allah?-
Açar, kilid bölmüsən…
Qəmi də adamlara
Çeşid-çeşid bölmüsən.
Quş olmaq istəyənə,
Nədən qəfəs verirdin?
Eşitmirsən səsimi-
Bəs niyə səs verirdin?!
Uçmağa taqətim yox-
Bir qanadsız quşam mən.
Bu dünya uçmuş evdi-
Altında qalmışam mən…
Sən vurduğun ilmədi-
Sən toxuyan hanadı.
Niyə məhbəs otağı
Üzü günbatanadı?!
Məhbəsə yağış damır-
Üstüm-başım su olub.
Nədən adam olmayan
Adam oğrusu olub?!
Balam çörək istəyir-
Üzür burda ar məni.
Həyatı qaytar mənə-
Balama qaytar məni.
İcazə istəyirəm,
Tapşır hakimə, versin-
Göndərim əllərimi
Evdə çörək bişirsin…
Kədər-payız yağışı
Yağır ardı, ilahi.
Hesabı bilməyənlər,
Hesabdardı, ilahi.
Hər saat ölsəm də mən
Ruhumu diri saxla…
Başımı saxlamırsan,
Bir baş kəndiri saxla.
Mənim dərdim sığarmı
Bir kitaba, bilmirəm.
Bilirəm yaxındasan-
Ancaq tapa bilmirəm…
Yanımdasan…nə olsun-
Özümü unutmuşam.
Göy üzü ətəyinsə,
Ətəyindən tutmuşam…
…Göz yaşı da içərik,
Demirəm ki, acıq biz.
Günəşdən muğayat ol-
İşığa möhtacıq biz…
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(25.11.2022)
