“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Ümid Nəccarininin tərcüməsində Laura Qaravaglianın “Correnti Ascensionali” (Yuxarı Axışlar) kitabından şeirlərini oxucularına təqdim edir. 

Laura Qaravaglia Milanda anadan olub və indi Komoda yaşayır. O, şair, jurnalist, tərcüməçi, “La Casa della Poesia di Como ODV”nin təsisçisi və prezidentidir. 2011-ci ildən Komoda təşkil olunan “Europa in versi” Beynəlxalq Poeziya Festivalının direktorudur. O, bir çox dillərə tərcümə edilib, milli və beynəlxalq mükafatlar qazanıb və altı şeir kitabının müəllifidir. Şeirləri bir çox dillərə tərcümə olunur, antologiyalarda və ədəbi jurnallarda çap olunur. O, IQdB nəşriyyatında beynəlxalq müəlliflərin bir sıra şeirlərinin redaktorudur. O, poeziyanın beynəlxalq səviyyədə təbliği işinə görə bir çox mükafatlara layiq görülüb. Dünyanın müxtəlif ölkələrində keçirilən poeziya festivallarına dəvət alır.

YAZ

İskele dibindən neft qoxusu,

gövdəsindən dəniz qabıqları çıxır.

Yazın rəngarəng köpüyü

Yuxarı axışlar ilə yüksəlir

ürək haraya yönəlir, bilməz.

Gün işığını sərmiş

yastığın solğun qumaşı qalmış

masanın üstündə Azize Lucianın gözləri,

boynunda bir meduzanın

ağrılı qucaqlaması…

ZAMAN ÜÇÜN ÇƏKDİYİMİZ OX

Sona çatacaq, sən yox olacaqsan

əgər yoxluğun bir mənası vardısa.

Zaman da sona çatacaq,

açıqlanmamış formullar kimi.

Səhərin zəif ulduzu

günlərdən taleyini oğurlayır.

İP

Çəkilmiş qara bir ip

dəniz qabıqlarından bir boyunbağı

dalğadan qoparılmış qızlar.

Yarpaq, zamanın metronomudur.

Ölü balıq,

gözü bağlı,

çəkilən qara ip qırılıb...

YAŞLILARIN TƏLƏSKƏNLİYİ

Artıq çox gec olsa da

Həyatı düzənə salmalıyam

Hər şeyi …

növbəyə riayət etməliyəm

İndi bir ənənəvi xəstəxanaya bənzəyir:

Havanın bənzərsiz təmizliyi,

qəribə gəlsə də

səni qoruyur.

ADSIZ

Sonunda,

gahdan bir qədəh şərab içərkən

qəhvə falında kədəri görmək

qalan kim, gedən kim, bilmədən.

Bədənin hər qismindən çox

sözə şəkil verən

yer üzü ilə bəslənən o ağzını sevirəm.

ANALAR

Sənə səslənirəm bir qadın və ana səsiylə

Çünki sən də ana və qadınsan, 

sən də bilirsən bunu

Nədir xəyal qurmadan yaşamağı,

acının qaranlığında getmək...

Bəli, tanıyırsan, mən də tanıyıram.

İçindəki çırpıntını, içimdəki çırpıntını

Bir yaz günü bir oğulu itirmək,

ətrafda həyat davam edərkən,

işıqlı saatlar axarkən,

ölüm yandırar və sən ona toxuna bilməzsən.

O ağ yolda,

əski bir kin necə iki həyatı məhv etdi.

İyirmi yaşında, günəş altında ölmək

rəhmsizcəsinə...

Oğlun uzaqdaydı və geri döndüyü zaman

Çox dəyişmişdi, bunu hiss edirdim.

Amma bilirdin, mən də bilirdim:

Tanrı adına öldürmək

Boşluq içinə qazı qazmaq kimidir.

İndi isə hər şey artıq,

hər şey gerçəklikdən uzaq.

Ən sevdiyimiz otaqlar qaranlıqda

cavabsız suallar ürəyə yaradır

xatirə bizdən qalanı silib yox edir...