Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət”, Güney Azərbaycan təmsilçisi
Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun təşkilati dəstəyi ilə “Ədəbiyyat və incəsənət” portalında həyata keçirilən “Güney Azərbaycan Ədəbiyyatının təbliği” layihəsində bu gün sizlərə Alpər Ərtaşın “Qocavanlaşmaq” adlı hekayəsini təqdim ediləcək.
Son bir ildə böyük oxucu auditoriyası toplayan və hər iki Azərbaycanda sevilərək izlənən layihəmiz davam edir.
Alpər Ərtaş
QOCAVANLAŞMAQ – Hekayə
Gecəni öskürmə səsindən bezmişdim, amma ev sahibidir və yaşlı.
Nə demək olar ki?
Səhər oldu və yenə cümə.
Rabert, şənbələri gözlədiyi kimi mən cüməni gözləyirəm. Eynən onun kimi. Nifrət, axmaqlıq və həsrətlə. Yaşlı adamın uşaqları çıxıb dolanmağa getmişdilər və o evdə yalnızdır. O yaşlılıqda mən də məsələn cavan olanda oyundan eşiyə çəkilmişdik ya atılmışdıq ya yorğun idik ya...
Ev boşdur. Dedim gələr. Nə olsa mənim bir az hörmətim var. Otağın dağınıq halın düşdüm və içimin ona yansıdığını bildim. Deməkdən çəkindim. Balkona çıxıb ilk siqareti yandırdım. Yaşlı adam da çəlik əlində dağınıq ağciyərlərinə görə oturmuş təzə hava alırdı. Sağlığın düşünür kimi görünür də, əngini çəliyə dayadığında gözü önündən keçən illər, bəzən dodağını qaçırdıb bəzən başını tovlayıb əlini alnına qoyurdu və təsbehi ovcuna yığıb sıxırdı.
“İçəri si...dirsə zəng vurardım, sevgilim gələrdi” dedim. Zəng vurdum. Həyətdə oturan adam ilə üstə baxıb salamlaşdıq.
Ürəyində dedi: “Bu da içəri si...dirsəbir az rahat hüznlənərdim”. Bilirəm ki, dedi.
Otağı yığışdırdım. Bir duş aldım, bəlkə siqaretin iyi çəkilsin. Siqareti sevməzdi. Duşdan çıxdım və sanıram hər hüznlü adam kimi hafizəsi daha güclü olmuşdu və hüznlənməyəmüsaid buludlu havada, hər nədənixatırlayırdı. İçəri si...dirmədi.
Dedim: Hacı bu yanıq qoxusu sizin evdən gəlir?
Qoca: Anam evdə yemək bişirir yəqin, o yanıb.
Ürəyimdə: Gədə sənin anan indi cəhənnəmdə özü yemək yerinə bişir, nə anası?
Qapı döyüldü. Sevgilim içəri girdi.
Qoca: Axırda gəldin? Bilirdim gələcəksən. Mən də oturub səni gözləyirdim. Bu gədə anama deməsə yaxşı olar. Gəl çıxaq üstə. Anam aşağıda yemək bişirir.
Mən: Hacı, səhv tutubsan, bizim qonaqdır – dedikdən sonra üstə çıxdıq.
Sevgilimi bağrıma basdım və dedim: Bax fəqət sənin üçün dağınıq otağım təmizləşər və zərərli olsa da bir zadlar içərəm.
İçkini içdiyi an, sanki onu yuyub yerə tökdü.
O gəlməmişdi. Deyirdilər ki, mən vəhmdə yaşayıram amma o qoca kişi də gördü.
Aşağı endim və yaşlı kişiyə dedim: Hacı bayaq bizim qonağı gördün da?
Qoca: Hə sevgilim.
Mən: Yox bizim qonaq də, sən də hər şeyi unudursan və özün istədiyin kimi anlayırsan.
Qoca: Dostum bu günə qismət imiş.
Mən: Nə?
Qoca: Bu oturacaq sənə yetişər. Mən onu gördüm. Necə ki, sən məni görə bilirsən. Al bu çəliyi və otur bu köhnə oturacaqda. Aldığın tək taxt həsrət taxtıdır, amma çox tez fəth eylədin.
Biz ətrafımız insan dolu, amma yağışlı günlər və cümələr və öldüyümüz zaman yalnız olanlarıq.
Evə getdi və sanki illər boyu üstündə oturmuşam kimi tanış oturacaq üstündə oturub çəliyi əngimə dayadım.
Üst qonşunun uşağı çıxıb bir siqaret çəkdi! İçəri si...dirsə rahatca hüznləmərdim.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(13.03.2025)
