“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının üç yarpaq rubrikasında sizlərə Təranə Dəmirin şeirlərini yarpaq-yarpaq təqdim edirik.

 

 

***

 

Qeybdən bir səda gəldi,

Kimsə adımı çağırdı.

Yüyürdüm adıma sarı,

Büdrədim, durdum, yıxıldım, 

Adıma çata bilmədim.

 

Ürəyimi məşəl etdim,

Hamı yığıldı başına.

Hərə bir  daş atıb qaçdı,

Gücüm çatmadı daşıma,

Dadıma çata bilmədim.

 

Əlim özümdən üzüldü,

Asılıb qaldım gümandan.

Ümid  etmədim  sabaha,

Qərq  oldum keçmiş  zamanda,

Vaxtıma  çata  bilmədim.

 

Sevgini dayazda tapdım, 

Dərində  tapmadım, neynim.

Tanrını Göydə axtardım,

Yerində tapmadım, neynim, 

Baxtıma çata bilmədim.

 

 

BİR BİBİM VARDI...

 

Baxışlarından ayrılıq,

Ayaqlarından yorğunluq  tökülən,

Kirpiklərindən daş asılan,

Əllərinin qabarında illərin ağrıları  göynəyən,

Səsində  kimsəsizlik  hönkürən,

Bəxtində təklik ulayan bir bibim vardı.

Üstündə əsərdi xatirələrin,

Xəyallarında yaşayardı bəxtəvərliyi.

Hıçqırıqları içində boğulardı,

Gecələrdi sirdaşı.

Əli Yerdən üzüləndə Göydən  yapışardı,

"Allaha şükür" - deyərdi  hər  kəlməbaşı.

Boynunda  gəzdirərdi  dərdlərini,

Yerə  qoymazdı.

Suya  da,  dənə də  özü  qaçardı,

Heç kimə  qıymazdı.

Səssiz, səmirsizdi,

Qalsız, qeybətsizdi.

Barmağı  üzük, qulağı  sırğa  görməzdi.

Yaylıq  altında  gizlədərdi  saçlarını,

Bir dəfə  ürək açıqlığı  ilə hörməzdi,

Əli  gəlməzdi.

Ovucları Tanrıya uzalı,

Dili  dualıydı.

Kimsəyə deməzdi ürəyindən  keçənləri,

Abırlı, həyalıydı.

...Qışı sevməzdi.

Soyuqdan göm-göy  göyərən 

əllərini nəfəsiylə isidərdi.

Sirrini  heç kimə verməzdi, 

Şeytandan  qorxardı.

Yapışardı dərdlərinin ətəyindən,

Göyün altında, yerin üstündə  tək-tənha  vurnuxardı,

Qaçardı, yıxılardı, durardı,

Bir bibim vardı...

 

 

***

 

Körpə ayaqları  yer  tutmur  hələ,

Hələ ki,  divardan tutub  yeriyir.

Yorğun  atasının ovuclarında  

Qanayan  qabardan  tutub  yeriyir

Oynaya   bu uşaq, gülə  bu uşaq,

Hələ ki, düşməyib çölə bu uşaq.

 

Hələ  xəbərsizdi  ölüm  itimdən,

Hələ  gözlərində  sevinc  yaşayır.

Ana  qucağıdı Vətən  sandığı,

Hələ ki, yükünü  Vətən  daşıyır,

Hələ  çox  batacaq  külə  bu uşaq. 

 

Gələndən, gedəndən  öpüş  payı  var,

Hiylədən,  nifrətdən  keçməyib  hələ.

Bir  tikə  çörəkçün  el  qapısında

Tənədən, töhmətdən keçməyib hələ,

Hələ çox  düşəcək  dilə bu uşaq. 

 

Hələ ki,   divardan   tutub  yeriyir,

Hələ ki, qabardan  tutub  yeriyir,

Ayağı  altında  yer  qaçır  hələ.

Laylası  yerində, nazı  yerində,

Oynaya-oynaya  dil açır  hələ,

Çöldən  xəbərsizdi  hələ bu  uşaq, 

Hələ  çox dəyəcək  yerə bu uşaq. 

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(28.02.2025)