Bu gün şair Faiq Balabəylinin doğum günüdür. Dənizçi-şairin şeirlərində həm günümüzün yaşantıları, insanla təbiətin vəhdəti, həm əzəli və əbədi sevgi-məhəbbət motivləri, həm çalışdığı dəniz donanması ilə bağlı ştrixlər, həm doğma kənd-kəsəyi üçün həsrət əsas leytmotiv təşkil edir.
“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı şairi təbrik etməklə onun bir neçə şeirini oxucularına təqdim edir.
Saçlarını kəmənd et
dola boynuma, saxla.
özünü, rəhmin gəlsin
atma qoynuma, saxla
əllərimə göz ucu
diqqət elə, nəzər sal
elə belə, dilucu
soruş, deyim bu nə hal..
Bilirsənmi, üşüyür
kəndimizdə ağaclar
qırov bağlayıb ömrüm
buz bağlayıbdı saçlar.
Sərgərdan ruh kimiyəm
Xəyalım göy üzündə
gözlərim donub qalıb
yenəmi gör, üzündə?
Həyatın o üzü də
bu üzü tək qarışıq
itirmişəm gündüzü
gecəm qarma-qarışıq.
**
Həəə, indi hər şeyin yada düşən vaxtıdır
yaddaşımın küncündə ötənlərdən heç nəyi
saxlamaq olmur, olmur.
Uşaqlığın uzaqda qalan ağrılı günün
yaşayıb da, həsrətin acısını duyaraq
tikan batan əlini ağzına təpib, sonra
Bu ağrını hiss edib
bu ağrıya yenidən
ağlamaq olmur, olmur.
Bizim kəndin örüşü, otlağı, şor kanalı
söyüd ağaclarının kölgəsindən keçən arx
Bir də qonşu uşaqlar, bağdan oğurluq etmək;
bu arxın üst qatında belə idi lap qabağ
Vur çartlasın olardı, bilirsən də, təm tarağ...
İndi hanı o gənclik,
Kimin yanında durub qonşu bağına girmək
oğurluq meyvə dərmək
Deyən axı heç kəsə ümüd adlı gümanı
bağlamaq olmur, olmur...
Xamravadan bəriyə, Bazıdan keçib həmən
uşaqlıq xatirənin arxasınca düşərək
getdiyin Mahmud parağ...
Yolun hər tərəfini
Basıb ot ələf, alağ...
**
Yaxşı ki, sən varsan,
yoxsa bilmirəm,
necə vuracaqdım bu ili başa.
Bu illər nazını çəkə bilmədim,
səni bürümədim ala, qumaşa.
Əllərim darıxdı saçından ötrü
gözlərim gözünün yolunu çəkdi.
Əlindən tutduğum neçə dost-tanış
əlimi uzatdım, qolunu çəkdi.
Ağrıtdı qəlbimi, amma ki dözdüm,
Tanrının yazdığı yazı beləymiş.
Ömrün fəsilləri dəyişik düşdü
qışı eləymişsə, yazı beləymiş.
Yaxşı ki, yaxşılar varmış dünyada
yaxşı ki, hamını seçib tanıdım.
Bu boyda məmləkət qır qazanıymış
cəhənnəm odundan keçib tanıdım.
**
Pis-yaxşı, alnıma yazılıb yazı,
pozusu ya ola, ya da olmaya
Vücudum yel vuran çiçəklər kimi
baxarsan, ya sola, ya da solmaya.
Göylər yerə sancır şimşək qolunu
buludlar başıma tökür dolunu
Qəbrimin üstündən bir gün yolunu
doğmalar ya sala, ya da salmaya.
Kipriklər nəmlidir, baxışlar ağır,
Yerdən alov çıxır, göydən qar yağır.
Kəndin kənarında saldığm cığır,
0t basıb, ya qala, ya da qalmaya...
**
İndi bir ovuc suyun
təşnəsiyım, yanıram.
Amma bu isitiliyin
soyuğunda donuram,-
Som-soyuqdur hər tərəf...
Hər şey səndən başladı;
Bir udum sevinc idin
uduldun və sona çatdın.
Qoxunu ciyərimə
çəkmək nəsibim mənim,
yaxamda hələ də gözlərinin nəmi var
köksüm dolu xatirə -
ötən günlər saxlayıb gözlərinin nəmini
ağrı dolu sinədə,
nifrətim tutur hərdən
özümə də, sənə də.
Sarıçıçək otların taxıl zəmilərində
Gözə çarpması kimi,
Gəlirsən xəyalıma.
Yanıram o otların, sapsarı çiçəklərin
Çiçəklərin dibində
yuvasız böcəklərin ömrün yaşamaq nə xoş;
yetər ki suszluğun
yetər ki səssizliyin, yetər ki sənsizliyin
əzabından qurtulum
çəkim sənin qoxunu ciyərimə bir udum...
**
Günəşdən don geyən, niyə soyuqsan
niyə gözlərinin alovu sönük...
bu qədər pərişan gördükcə səni
elə bil çevrilib geri dönürük.
Sən hələ böyümək haqda fikirləş
Bu qədər saf olmaq?-
uşaqsan, uşaq...
sənli xatirələr tökülüb, qalıb
necə də əzizdir hər künc, hər bucaq...
Mən də ürəyimin himinə bəndəm
dodağım səyriyər, kövrələ billəm
sənin yaşadığın obayam, kəndəm
viranə yurd yerim, çağırsan gəlləm.
Torpaq qoxusu tək doymaq olmayır
içimə çəkirəm iyini sənin
Günəş donlu qadın, niyə soyuqsan
çağırım, səsləyim nəyini sənin.
Əllərin - şüşədən çıxan göyərçin
boylanıb baxarsan divin səsinə
bir quyu dibində Məlikməmmədin
öyrənə bilmirsən güvənməsinə...
**
Saçlarını kəmənd et
at boynuma, tut, qalım
bircə udum hava tək,
Çək içinə, ud qalım.
Gedirəm, hey gedirəm,
Mövlanayam, qədirəm
Bilirəm ki, bilirəm-
bilirsən, unut, qalım.
Qoy sıxılım köksünə
Bələnim sevincinə
Qəlbinin bir küncünə
məhkum elə at, qalım.
Bil ki dərdə zahıyam
ağrısıyam ahıyam
məğlub yurdun şahıyam
qoşunu çək, mat qalım.
Heymi qaldı qolumda
sən inzafsız, zalımda
ölüm sənin yolunda,
Axır salamat qalım.
