“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzet” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə 20-ci əsrin əvvəllərində yazıb yaratmış Tahir Rasizadənin şeirləri təqdim edilir.
Günəş doğarkən
Afaqa əlin yendiriyorkən dəli ruzgar
Birdən-birə silkindi fəza, axdı buludlar.
Sıyrıldı qaranlıq gecələrdən,
Qurtuldu səma bilməcələrdən.
Parlarkən üfüqlərdə doğan qırmızı halə,
Yüzlərdə gülümsərdi əməllər bu xəyalə.
Güllər küləklərlə sərazad,
Daldan-dala bülbüllər ötər şad.
Ətrafə fərəh nəşə saçarkən...
...
Dağlar, dərələr, güldü çəmənlər
Birlikdə bahar ömrü içənlər...
Orman dərənin köksünə yaslanmış uyurdu,
Qızğın günəşin nurunu içmiş kibi durdu.
Seyr etdi, gülümsündü uzaqdan,
Çıldırdı könüllər bu maraqdan.
Şairin xülyası
...Uzaqlarda sirr oxudu füsunlu gecə,
İncə bir tül buluddan endi gizlicə.
Qaplayınca qumaşlı bir örtü sahili,
Mavi səndal heyran oldu böylə doğuşa,
Atlas donlu dəniz aldı bizi ağuşa.
Ayın hüsnünü əmərkən sevdalı ada
Bir qətrə su oldu sandal içrə dəniz.
...Şəbnəmli dodaqlar haman başladı sözə.
"Bən bir sevda dənizində tənha yaşar bir inciyəm,
Şairlərin xülyasına ilham saçar əfsunçuyam.
Gecələri bürünərək ayın sirmə tellərinə
Uzadaram əllərimi o məhəbbət ellərinə".
Göyün parlaq çiçəkləri xəyalıma dastan yazar,
Qızğın günəş üfüqlərə yayılınca həmən pozar.
Dolaşaraq sevda coşan könüllərin dənizində
...Ansızın bir fırtınayla sarsıldı oda,
Dışarıda sızlardımı ruzgarın neyi?
Şair, xülya baharından şu xəzan eyi.
01.07.1928
Ona
Gül, sevdiciyim, gülməmizin əsl zamanı,
Təzyin edəlim eşq ilə gəl, biz də bu anı.
Gənclik... buna vabəstə həyatın həyəcanı
Təzyin edəlim eşq ilə gəl, biz də bu anı.
Doğmaqda günəş, əsmədə meh, ötmədə bülbül,
Bin dürlü bəşaşətlə gülümsər bizə hər gül.
Gül, sevdiciyim, nazlı gülüşlərlə sevin, gül,
Təzyin edəlim eşq ilə gəl, biz də bu anı.
Olsun
İstərəm sevgili dilbər mənə canan olsun,
Qul olum mən ona, ancaq mənə sultan olsun.
Eşidim əmrini hər ləhzə böyük minnətlə,
Qurban etməkçin ona cismdə min can olsun.
Taleyə şükr edərəm, vallahi, ömrüm uzunu,
Şövq ilə qönçə dodaqlar mənə xəndan olsun.
Raziyəm vəslinə ancaq yetişim bir ləhzə,
Sonra istər əbədi hicr ilə zindan olsun.
Söylə, bir hurimisən, yoxsa, mələksən, dilbər?
Heç inanmam bu gözəllikdə də insan olsun.
Toplaşıb başına həp türfə gözəllər nə ki var,
Hüsnünə Misr Züleyxası da heyran olsun.
Ölürəm, eşqin ilə rəhm elə bir an, ey qız,
Olma razı ki, hüzurunda nahaq qan olsun.
Tahirəm, dünyada bir başqa məramım yoqdur,
İstərəm bircə gecə yar mənə mehman olsun.
Mən istərəm
Mən istərəm, sevda qoqan pərilər
Mənim büllur kaşanəmə dizilsin.
Gökyüzində inci sərpən nəzərlər
Pərilərin baş ucunda süzülsün.
Mən istərəm, əlvan güllər, çiçəklər
Pəncərəmin qoğuşunda açılsın.
Tatlı günəş camlarında doğunca,
Kaşanəmə rəngli nurlar saçılsın.
Mən istərəm, hər şey dalsın sükutə
Solğun məhtab işığını sərpərkən.
Mən istərəm, bülbül ötsün, gül açsın
Səba yeli alınları öpərkən.
Mən istərəm, ömrün incə bir tül
Geyinərək sevda ilə görünsün.
Əsrarəngiz təxəyyüllər içində
Tatlı, gözəl röyalərə bürünsün.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(25.01.2025)
