“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzet” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə Həmid Herisçinin şeirləri  təqdim edilir. 

 

 

"Emmet Kentli" imzası ilə yazdıqlarımdan

 

Ruhlar mənim qonşumdur

 

Masanın bir tərəfi

soyuq divara söykənibsə,

demək,

arxasında oturanların biri ölüb...

Sən bunu görüb

cahanın faniliyini

anlayacaqsan,

incə bir hərəkətinlə

o masanı divardan

aralayacaqsan...

Orda mərhumların ruhunu

oturdacaqsan...

Orda

sənin atan otururdu,

sənin atan!

Geciksə də,

gələcək o, bir gün

o biri dünyadan...

çağıracaq bir gün səni

o biri otaqdan...

 

 

Modern Bayatı-şiraz

 

Mafiya babası Eskobardan yox,

Kafe-barlardan yox...

Dənizkənarı bulvardan yox...

Elə bil lay divarlardan

Ayrıldı, qopdu, peyda oldu bu gözəl qız.

Restoran menyusuna gözucu baxıb

öz musiqisini pıçıldadı:

"Tomatsız..."

 Axırı lap şahanəydi: "Uzatmayasız".

Sonra qarışdı Nizami küçəsinin nizamsız boz kütləsinə.

Tanış heykəllərinə, yad bütlərinə.

Son izlərini, "Cinema Plus" kinoafişaları tərəfdə itirdim.

Şansızdım.

Bütün seansları, serialları ötürmüşdüm.

Ölü divarların əlvan film anonsları ilə

Kifayətlənməli oldum.

"Qaçdı-Tutdu" Filmi 28 noyabrdan 28 Mall Cinema-da. Axırda bir nəfər sağ qalacaq!" afişasının həyəcanlı elanı deyəsən, elə mənim barəmdəydi.

Şansızdım.

Qadınsızdım.

Kinoafişanın qaçan hərflərində

O qızın adını axtardım,

Tapdım, hətta.

Hollivudda da

Oxşarı vardı

Eyni adda.

Adının son hecası

dilimdə uzandıqca

Həm savaşdım, həm sevişdim bu qızla.

Sonra, bütün radiolarda bu sevgi, bu musiqi davam edirdi.

Eyni avazla.

Eyni cazla.

Hamı qoşuldu

Bu bayatı-şiraza.

 

 

Toy günümdə

 

Toy günümdə

Özümü, üzümü qəfil

görmədim toy güzgümdə.

Sonra gördüm necə divardan silindi,

itdi

Qalın qara kölgəm də.

Məəttəl qaldım...

Məcbur qəzetlərə, "Yeni Müsavat"a baxdım...

Rusca qəzetləri də yoxladım...

Axır, gördüm dünya siyasi xəritəsindən

Silinib doğma ölkəm də!

Toy günümdə - 12 iyun 1993-cü ildə

Hökumət yoxdu Bakıda.

Ay da, günəş də sallanırdı

Dar ağacının yoğun kəndirində

Göydə.

Toy günümdə - 12 iyun 1993-cü ildə

Taxt-tacda, hakimiyyətdə

Bircə məndim.

Vəzifədəydim.

Bir günlük xəlifəydim.

Zay bir ifadə donub qalmışdı hamının sifətində.

Aeroport yolunun sürət zolağı bombalan-boşdu.

Polisləri tamam sərxoşdu,

Bu mənzərə kimə xoşdu?

Qəfil ürəkləndim.

Cürətləndim.

Bildim,

Bu qopuq qəlpələri, zərrələri,

Sınmış mənzərəni

Yenidən yığmalıyam, sığışdırmalıyam

Toy güzgümün tərkibinə!

Toy günümdə Azərbaycanı döymüşdülər

Ölümünə...

Qəfil, bircə fitə, fitimə

İki fərqli ünvandan, bu ölü dünyamdan

bir cüt göyərçin qalxdı,

xeyli aralı uçub, axır birləşdilər

ən uzaq üfüqdə,

barmağımdakı üzük də

Parıldadı həmin saniyədə.

Yığdım, cəmlədim bütün sınıqları,

Qəlpələri, zərbələri,

Sınıq mənzərələri

öz toy güzgümdə

Dirildik qəfil

Bu came-cəmdə.

Mənim toy günümdə.

12 iyun 1993-cü ildə.

Telegüzgüdə.

 

 

Qiymətim

 

1998-ci ildə

Ermənistan-Azərbaycan jurnalistlərinin görüşünü

İrəvanda hazırlamış Kanada hökuməti

Həyatımı 350 min dollar civarında sığortalamışdı.

Razılaşdırmışdı.

Sənədi imzalatdırmışdı

Mənə, Bakı rəsmilərinə,

Ermənilərə...

Həyatımın dəqiq qiymətini o vaxt bildim.

Azca sevindim...

Ancaq bildirmədim,

Özümü kiçiltmədim,

Üzdə göstərmədim

bu sevincimi...

İmzaladım masadakı müqaviləni.

İndi, otuz il sonra

Həmin rəqəmləri,

Müqaviləni,

Bir killerə göstərdim...

Dedim: öldürsən əgər məni...

Məbləği sənlə bölüşərdim...

Dedi: həəə...o əjdahadı...

Bahadı...

Zirehli tısbağadır.

Mən isə, dükanlardakı endirimlərdən

İlhamlandım deyəsən...

Dedim: bəlkə aşağı enəsən?

Bu Həmidi lap ucuz öldürəsən?

Killer, inanmadı sənədə...

Gözlərinə.

Dedi, bu sənsən?

Hələ özünü öldürməyibsən?

məbləği hələ bölüşdürməyibsən?

Səfehsən lap...səfehsən...

İndi sənə nə o yaşı verərsən...

Nə o qiyməti...

Gəl imzala yeni sənədi.

Unut köhnəsini.

Endirimli olacaq bu dəfə qiymət,

Endirimli...

 

 

Amerikalı Məlik Məmməd

 

Çoxseriyalıdır "Məlik Məmməd nağılı"

Bu nağılın lap axırı,

Sonadək qıcqırmış çaxırı,

Həlledici, gizli son kadrı

Amerikadakı məxfi faylları

ABŞ yazarı Stiven Kinqin

"Survivor Type" hekayəsindədir.

Eyni sürətdədir,

eyni müqəddəs surədədir.

Yarıuçuq sərdabədədir.

Qotika xərabəliklərindədir.

Demək, süjet belədir:

Gəmi batıb, yeganə sərnişini - cərrah Richard Pine Pinzetti, təkbaşına kimsəsiz adadır.

Deyirsiz, yamaqlı bir çadırdadır?

Yox. Buludların ağır yükü altındadır.

Acdır.

Nəyi dişinə vurursa, görür, bərkdir,

Qupquru qaxacdır.

Bir müddət aclığa dözür.

Yaxın adaya tərəf uğursuzcasına

bir üzür, iki üzür...

Axır, son həşəratları yeyib,

"Lənət şeytana!" deyib

özündən, acı taleyindən küsür.

Ətrafını gözləriylə yaxşı-yaxşı,

uzun-uzadı süzür...

Baldırından, Məlik Məmməd kimi

bir parça ət qopardıb üzür...

Bütün ağrılara dözür...

Bilmirəm bu kimin beynidir.

Ancaq, süjetlər tam eynidir.

Deməzdim tam yenidir.

Hə... "Məlik Məmməd nağılı"nın sonu,

Bir qolu, çox vacib gizli boyu

İndi day azərbaycanca yox...

təmiz ingiliscədir.

Satmışıq...

Müəllif haqları

Artıq Stiven Kinqdədir.

Hə... Hələ uşaqlıqda hiss etmişdim

Bu Məlik Məmməd ingiliscə də deyəsən, bilir...

Bəlkə də elə ingilisdir.

şlyapalı bir iblisdir.

Ən adi xarici turistdir.

Ağ dünya ilə qara dünyanın arasında.

Yaşayır indi okeanın o tayında.

Amerikada.

İnterpol axtarışındadır.

Dosyesində yazılıb: "Dərin çapıq var baldırında".

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(17.01.2025)