“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzet” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə Elşad Baratın şeirləri təqdim edilir.
Çatmır
Qəfildən sıxılıram,
Qəfildən havam çatmır.
Adam kimi ölməyə
Bir isti yuvam çatmır.
Çatmır əllərim göyə,
Çatmır dualarım da.
Bəlkə də yalnız Allah,
Çatmır dualarımda.
Nə deyirlər, desinlər,
Sərxoş, veyil-veyiləm,
Bu saat heç özüm də,
Öz vecimə deyiləm.
Sən hardan biləsən ki,
Hardan biləsən, Bəkir?
Şairlər hər şeirdə,
Doğuş sancısı çəkir.
Çəkir yerin üzündə
Göyün yükünü şair,
Ürəyi Vətən boyda,
Beli bükülü şair.
Nə olsun ziyalıdır,
Duyan yoxdu şairi,
İndi adam yerinə,
Qoyan yoxdu şairi.
Bir gün hamı verəcək,
Bələk haqqı, ağ haqqı,
Milyonçu əclaf canı,
Dilənçi uşaq haqqı.
Eləcə sıxılıram,
Qəfildən havam çatmır.
Mənim adam olmağa
Bir isti yuvam çatmır.
Tənha qadın
Bu qadın da tənhadır,
Əllərindən bilirəm.
Yanağında darıxan
Tellərindən bilirəm.
Bilirəm, gözlərinin
Dibinəcən darıxır.
Topuğunun yanından,
Qəlbinəcən darıxır.
Təhsili var, işi var,
Darıxmağdı peşəsi.
Onun ixtisasıdı
Tənhalığın yekəsi.
Bu qadının gecələr
Eləcə susmağı var.
Qəfildən hıçqırmağı,
Bərkdən ağlamağı var.
Bu qadın adamların,
İçində də tənhadır.
Yemək saatlarının
Üçündə də tənhadır.
Hopubdu tənhalığı
Gülüşünə, səsinə.
Həsrətdədi yatağı,
Bir kişi nəfəsinə.
O qadına deyin ki,
Mən də tənhayam indi.
Gəl apar əllərimi,
Ölənəcən sənindi.
İlin sonu
Bir il də belə getdi,
Bir il də dalda qaldı.
Arzular yetişmədi,
Arzular yolda qaldı.
Yenə də küməmizin
Pəncərəsi olmadı,
Yenə də qızlarıma,
Velosiped almadım.
Almadım anam üçün
Kəlağayı yenə də,
Almadım ki, ağappaq
Tellərini gizlədə.
Gizlənə də bilmədim
Payızından, qışından,
Anamın əllərindən,
Atamın baxışından.
Baxış-baxış utanıb,
Bir ili də böyüdüm.
Yalvardımsa nə qədər
Bar vermədi söyüdüm.
Bu söyüd şəhərindən
Nə bar gətirim evə?
Hər gecə əllərimdə
Qabar gətirdim evə.
Əllərimin qabarı,
Qızlarıma oyuncaq,
Bir tikə çörək yeyib,
Oynadılar doyunca.
İlahi, bu evimin
Başına çevir məni.
Qızlarımın anası
Hələ də sevir məni.
Ümidsiz qadın
Salam, ümidsiz qadın,
Kefin, halın necədir?
Yəqin ki, üşüyürsən,
Yaman soyuq gecədir.
Üşüyürmü əllərin,
Tənhalığın boyunca?
Qorxma, heç kim eşitməz,
Otur, ağla doyunca.
Boylan hərdən küçəyə,
Qoy sevinsin pəncərən,
Görsün buludlar səni,
Ağlasın səhərəcən.
Bilirəm ki, döyülməz
Qapın, narahat olma.
Yalançı ümidlərə
Tapın, narahat olma.
Hərdən də çıx şəhərə,
Özün üçün gəz, dolan.
Nə olsun yoxdur ərin,
Nə olsun yoxdur balan?!
Nə olsun gözlərində
Arzuların yeri var,
Bəlkə indi hardasa,
Səni sevən biri var?!
Bəlkə yoxdu sevənin,
Tamam unudulmusan,
Hamının yaddaşında
Yuxu kimi qalmısan.
Eybi yox, zaman gələr,
Bir gün yada düşərik,
Yeri get, tənha qadın,
Öləndə görüşərik...
Dənizi başıma çəkirəm
Bilirəm, hardasa düz eləmirəm,
Bilirəm, mənim də günahlarım var.
Bəlkə də sonuncu axşamçağımdı,
Bəlkə də bir sürü sabahlarım var.
Neynirəm bu saxta ləpələnməyi?
Balıqçı quşların səsi bezdirir,
Hər kəsin əlində bircə ömür var,
Hamı ehtiyatda ölüm gəzdirir.
Sən gələn yollara etibarım yox,
Gözümü badəyə dikirəm indi.
Sənin sağlığına ayağa qalxıb,
Dənizi başıma çəkirəm indi.
Dəniz qoynu
Yenə dəniz qoynu, yenə ikimiz,
Sinəm şeir dolu kitab kimidir.
Yenə də sərxoşam bircə öpüşə,
Baxışın yüz illik şərab kimidir.
Niyə gecikmişik bir-birimizə?
Bizi görüşmədən ayırıb yollar.
Günəş sənsiz çıxıb, ay sənsiz doğub.
Gör, sənsiz nə qədər gecələrim var.
Gətir qollarını dola boynuma,
Ay üzün çevirsin, dəniz kar olsun.
Bu gecə sevişək səhərə qədər,
Nigah şahidimiz balıqlar olsun.
Görüşərik
Dayan, səni bağrıma
Basım, sonra gedərsən.
Qollarımı boynuna
Asım, sonra gedərsən.
Gedərsən, gedişinlə,
Dağılarsan hər yana,
Onsuz da hamı gedir,
Darıxdığı ünvana.
Hamı kimi gedərsən,
Düşmərəm yadına da,
Bilməzsən ki, səninçün
Gülümsədim yollara,
Dilənçi qadına da.
Gedirsənsə son dəfə
Gözümü bağla, çıx get,
Saçlarının ətrini
Sədəqə saxla, çıx get.
Yox, belə getmək olmaz,
Bu gediş harda vardı?
Bu gediş ayrılıqdı,
Bu gediş intihardı.
Nə isə, bu gedişlə,
Çətin yada düşərik.
Bu gecə həsrətindən
Ölməsəm, görüşərik.
Gedirəm
Gedirəm bu şəhərdən,
Elə indi, bu saat.
Məni saxlaya bilməz
Nə doğmalar, nə həyat.
Bu şəhərdən uzaqda
Darıxacam, bilirəm,
Bilə-bilə alnımın
Yazısını silirəm,
Gedirəm bu şəhərdən.
Bu şəhərdə küçələr
Üzümüzə gülmədi,
Küçələri keçənlər
Bir də geri gəlmədi,
Bu şəhər şəhər oldu,
Vətən ola bilmədi.
Bilmədi adamların
Qiymətini bu şəhər,
İtirdikcə itirdi
Hörmətini bu şəhər.
Gedirəm bu şəhərdən
Elə indi, bu saat.
Özümdən sökülürəm,
Naxış-naxış gedirəm,
Yağış-yağış yuyulub,
Qarış-qarış gedirəm,
Gedirəm bu şəhərdən.
Eh... məni bu şəhərdə
Saxlayan heç nə yoxdur,
Ruhumu bu şəhərə
Bağlayan heç nə yoxdur.
Gedirəm bu şəhərdən
Elə indi, bu saat.
Sağ ol, xatirələrim.
...Hələlik, sağ-salamat.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(02.12.2024)
