“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ulduz” jurnalı ilə birgə BİRİ İKİSİNDƏ layihəsində bu gün şeir vaxtıdır, sizlərə Ülkər Nicatlının şeirləri təqdim edilir.
ŞEİR VAXTI
Ülkər NİCATLI
GÖRDÜM
Taleyin yolları azıb dumanda,
Göz yaşım can verir neçə gümanda.
Kövrək arzularım nicat umanda
Ümidin boynunu bükülü gördüm.
Səbrim daşa çırpıb öz yaddaşını,
Ocağım söndürüb köz yaddaşını.
Doldura bilmədim söz yaddaşını,
İçində nə qədər söz külü gördüm.
Bir kövrək çiçəyi qoxuyum-dedim,
Durub gözlərini oxuyum-dedim.
Bəxti bircə naxış toxuyum-dedim,
Ömrün ilməsini sökülü gördüm.
ANAMA MƏKTUB
Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,
Qayğılı qəlbinə qurbanam,ana.
Dünyanın ən böyük müqəddəsliyi,
"İncil"im, "Törat"ım, "Quran"ım, ana.
Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,
Yastığım bələnib sənin ətrinə.
Yenə də səpilir layla qoxusu
Ömür kitabının hər bir sətrinə.
Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,
Ömrü çiçəkləyib yuxularımın.
Sənin gəlişinlə həyat qapısı
Bağlanıb üzünə qorxularımın.
Yuxuma gəlmisən bu qış gecəsi,
Köz düşüb üstünə xatirələrin,
Yuxunu yorğantək çəkir üstümə
Sənin nəvazişli, kövrək əllərin.
XƏZƏRİN PAYIZI
Mənim könlümdəki duyğular kimi
Bu payız günündə çırpınır Xəzər.
Ruhumdan ələnən söz qoxusunu,
Allah,bu dənizin sularına sər.
Sahilə can atan coşqun dalğalar
Vüsala tələsən könlüm kimidir.
Tufanlar içində boğulan qayıq
Uzaqdan əl edən ölüm kimidir.
Sənli xatirələr üşüyür burda,
Yenə ürəyimi həsrət dağlayır.
Dənizin üzünə qəriblik hopub,
Dalğalar hönkürür, sahil ağlayır.
Payız saçlarını sərib dənizə,
Ayrılıq havası qoxuyur sular.
Yuvatək boşalan sahillər üçün
Tənhalıq nəğməsi oxuyur sular.
YUXUSU ÜŞÜYƏN KÖRPƏ
Yurd uğrunda şəhid olub atası
Bu körpənin yuxusuna qar yağır.
Açılmayan dili üstə, İlahi,
"Ata"sözü qoxusuna qar yağır.
Vətən qədər tarixi var, yaşı var,
Bax üstündə uyuduğu mundirin.
Başqa dili anlamaz o, bilməz o.
Bu körpəni yurd dilində dindirin.
Böyüdükcə böyüyəcək dərdi də,
Ürəyindən ağrı-acı yığışmaz.
Öz ömründən asar ata şəklini,
Şəhid adı çərçivəyə sığışmaz.
Ta oxşamaz bu körpənin boyunu,
Döyüşdədir atasının qolları.
Bu körpənin xatirinə yol gəlir,
Uzaqlardan qələbənin yolları.
MƏNİ UNUT DEMİŞDİN
Dəniz gözlüm, məni unut demişdin,
Gözün aydın, sətir-sətir unutdum.
Gördüm səni unutmağa tabı yox,
Ürəyimi sənə xətir unutdum.
Sevgi mehi öpməz daha üzündən,
Dadı qaçıb ömür adlı bu yolun.
Götür mənim göz yaşımı, nə olar,
Öz əlinlə göz yaşını yu yolun.
Çatılıbdı qaşı sənli günlərin,
Xatirələr üzün tutub qəhərdən.
Bütün dünya ayrılığa yoluxub,
Sevgi köçüb sən yaşayan şəhərdən.
Vaxtın olsa, bu yaralı misramın
Könlün alıb, göz yaşını silərsən.
Dəniz gözlüm, məni unut demişdin,
Sevmək özü unutmaqdır, biləsən.
GÜNAH NAĞILI
Gözlərinin gözlərimə yazdığı
O məktubun gözlərindən gen düşək
Duyğuların əlifbası gizlidir,
Gəl bu gizli əlifbada görüşək.
Al ovcuna əllərimi şeirtək,
Xatirələr heca-heca oxunsun.
Sevgi-sevgi çiçəkləyən dodaqlar
Bir meh kimi yanağıma toxunsun.
Əl eyləyək ötüb gedən anlara,
Çıxarmasın bu sevgini yadından.
Bircə misra məktub yazaq Allaha
Bu bir anlıq xoşbəxtliyin adından.
Günahına qurban olum, ay Allah,
Bu günahım oğurlayıb ağılı.
Bələnibdir taleyimin ətrinə,
Sevgi dolu bu günahın nağılı.
BAYRAQ
Mənası uludur, hikməti dərin,
Qanından rəng alıb neçə min ərin.
Şuşa qalasını alan əsgərin
Təbəssümlə dolu üzüdür bayraq.
Ürəklər boyuna açıb qucağın,
Şərəf tarixidir ötən hər çağın.
Millətin qəlbində yanan ocağın
Heç vədə sönməyn közüdür bayraq.
Bir üzü Turandı, bir üzü Quran
Qalalar endirən, sərhədlər quran,
Oğul qəbri üstə səssizcə duran
Şəhid anasının gözüdür bayraq.
Şanlı zəfərinlə, Vətənim, tanın
Şəhid ətirlidir damarda qanın.
Qələbə soraqlı Baş Komandanın
Yurdda dalğalanan sözüdür bayraq.
Dağlarda qalmayıb nə duman, nə çən,
Şöhrətin boy verir zirvələrəcən
Bu torpaq uğrunda canından keçən,
Şəhid oğulların özüdür bayraq.
GÜLÜMSƏ, QADIN
Sən həyatın sevgi fəslisən,
Hər səhər alnından öpür mələklər,
Diksinir
içindəki xatirələr...
Dodağında bir öpüş,
gözlərində unudulmaq
qorxusu üşüyür.
Qar altında gülümsəyən
bənövşə kimisən bir az,
Ətrinə, məsumluğuna can atar
ruhunda səni gəzdirənlər
və səni fəth etmək istəyənlər...
Bir ömür
canında balıq kimi çırpınar
fəth olunmaq arzusu,
utanarsan
işğal olunmuş arzulardan.
Sənin adına
hopub Tanrı qoxusu,
Sən bütün duyğuların
and yerisən, qadın.
Baxma ayrılıqlara,
vüsal sənin özünsən,
qoy fələk səni
qoxlamasın,
özündən özünə sarı
yeri sən, qadın
Adın çiçəkləyən yerdə
Tanrı gülümsəyir
hər gün, qadın.
Sən də gülümsə,
bəxti açılsın tənhalığın...
Üzü gülsün
daraqsız saçların,
duvaqsız acıların.
Gülümsə, qadın
Tanrı üşüyür...
HƏR GECƏ GƏLƏRƏM YUXULARINA
Sənsiz çətin ömrüm sevgi qoxuya,
Könlüm əsir düşüb bu lal qoxuya.
Həsrəti bir misra verib yuxuya,
Hər gecə gələrəm yuxularına.
Qurudub gözümün yağışlarını,
Ovudub alnımın qırışlarını.
Söküb ayrılığın naxışlarını
Hər gecə gələrəm yuxularına.
Bir ovuc ümidi səpib ağrıma
Könlümə deyərəm: – daha ağrıma.
Sənli arzuları basıb bağrıma
Hər gecə gələrəm yuxularına.
Ovcunda saxlayıb göy ahlarımı,
Bir gün qurudacaq gün ahlarımı.
Yollara döşəyib günahlarımı
Hər gecə gələrəm yuxularına.
SON QATAR
Tənhalıq sözündən yıxılıb ömrüm,
Üzü çiçəkləyib ayrılıqların.
Ürəyi qırılmış bir misrayam mən,
Yağırsan gözümdən sən narın-narın.
Mənim ümidimin könlünü almaz
Həsrətin saçımı oxşayan əli.
Şirin günahların çicək yeridir
Sənin kimi aşiq, mənimtək dəli.
Qollarım uzanan hicran yoludur,
Sənsizlik bu yolda şütüyən qatar.
Uzaqda bir vüsal kövrəlib mənsiz,
Gəl məni bir misra özümə qaytar.
Üzü qəm qoxuyur xatirələrin,
Gözümdə islanıb gözümün yaşı.
Sən gedən yolların sinəsi üstə
Öpür saçlarımı həsrət yağışı.
Ümid qatarının pəncərəsindən
Atdım əllərimi sənin dalınca.
Yenə bu vağzalda oturub ağlar
Son arzum səndən bir xəbər alınca.
Fələk də gözünü çəkmir nə vaxtdı
Mən gözü yaşlıdan, mən gözü nəmdən.
Götürüb üsüyən arzularımı
Son vüsal qatarı keçir sinəmdən.
KƏDƏR OCAĞI
Bu söz heykəlinin önündə çoxdan
Cavabsız məktuba dönüb qalmışam.
Bugünkü həsrəti yola salmamış
Yenə ayrılıqdan məktub almışam.
Sənin insafına yenə qar yağır,
O sevgi qoxulu yolların hanı?
Könlümü oxşayan qoşa misratək,
Boynuma sarılan qolların hanı?!
Sənsizlik qoxuyan qərib misralar
Gör necə üşüdür mənim qəlbimi.
Ovcunun içində tutrək əllərim
Kaş yenə çırpınsın göyərçin kimi.
Qərib bir nəğməyə dönüb,əzizim,
Daha ləzzəti yox sənsiz həyatın.
Kədər ocağıtək üşüdür məni,
Hər gün dodağımı isidən adın.
Sən də məni unutdun...
Sənə sarı qanad açan ürəyim
Köynək geyib gözlərimin yaşından.
Hər gün mənə məktub yazır ümidlər,
Gəlib çatmır dünyanın o başından.
Sən də məni hamı kimi unutdun,
Gedib durdun ayrılığın yanında.
Xatirələr üzün yuyur hər səhər
Yazmadığım misraların qanında.
Yığışdırıb aparmısan səbrimi,
Sözüm yoxdur daha sənə deməyə.
Gözlərimdə bir ev tikib həsrətin,
Əlim qalxmır qapısını döyməyə.
Asta oxu gözlərinə dolacaq,
Varaqdakı bu misralar külümdü.
Son qürurum dodağımı dişləyir,
Deyəmmirəm sənsiz qalmaq zülumdü.
Urəyimdə dəfn elədim yenə də
Eşq qoxulu qərib-qərib sözləri.
Məktub-məktub göy uzündə ağlayır
Yetim qalan bu sevginin gözləri.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(20.11.2024)
