“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Xarici ədəbiyyat rubrikasında sizə İran şairi Sude Negintacın şeirlərini təqdim edir.
Şeirləri dilimizə Ümid Nəccari tərcümə edib.
Sude Negintac 1983-cü ildə Tehranda doğulub. İngiltərədə çap edilmiş “Özünə təşəkkür etdin?” şeir kitabının müəllifidir. Onun əsərləri Amerikada "I Am a Face" adlı şeirlər toplusunda və ABŞ-nin müxtəlif ədəbi dərgilərində çap olunub. Onun poeziyası qadın azadlığı, insan haqları və etiraz çalarları ilə fərqlənir.
AĞRI TOPLUSU
“Parlaq kədərli ruh”
Elə bilirdin ki,
ağrı burjuaziyanın gizli cazibəsidir.
Amma eyni zamanda əziyyət çəkən bir toplu insanda sanki nəsə parça-parçadır.
eyni anda bir qrup insan
planetin maketi üzrə fırlanırlar...
plastik vətən axtarışında dəfn olurlar...
Elə bilirdin ki,
ağrı burjuaziyanın gizli cazibəsidir.
Ağrı sol qolunuzda şişkin sistemin axıntısıdır.
yanacaqdoldurma məntəqəsindəki
bütün maşınların çəninə girən
kapitalizmin eyni qara şlanqıdır.
Kərəcdə küçədə oğlanın kəlləsinə toqquşan bir şey var
Şirazda güləş döşəyinə batan bir şey
O, otağınızın yataq dəstinin ən özəl ziqzaqlarına batır
Bu, məhv olmaq üçün yavaş-yavaş
çəkdiyin bir "şüşə"dir.
sənin həlak olmanı istəyirlər...
Həlak olmursan.
Bilirsənmi, eşitməməli şeylər var
Amma toplu şeylər tükənməzdir.
Və bilirsən ki,
ağrı toplananda möhtəşəm olur
Və bilirsən ki, ağrı toplananda ana olur.
“Necə olur ki…”
Bir parça ət üçün
sırada gözləmək kimi deyil!
Çörək və it nəcisi növbəsində
insanlar bir-birini itələyir,
illərdir bir-birinin tər qoxusunu
kəllələrində daşıyırlar.
Və bu, kütləvi qırğındır.
Necə xarabaya dönüb və şanlı olmaq olar?
Necə ac qalıb, aciz olmamaq olar?
Necə ola bilər ki,
iztirablar birləşib və parıldasınlar.
Bir-birlərinə baxıb parıldasınlar...
biri-birinin canına girib və parıldasınlar...
biri-birinin canından olub və parıldasınlar...
Televizor kadrının ortasında gözündə
iki qançırı ilə qız necə etiraf edərək baxa bilər?
Necə ola bilər ki, bir avara adam qadın kölgəsini asfaltın ortasına atıb ona baxsın?
Necə bir yazının burjua dövrünə qayıdıb yazının ağrısından yuxarı qalxmaq olar?
Özünə daldığın başqalarından deyil
Parça-parça olmağın
başqalarının üzündən deyil.
Barmaqlarını dostlarının laxtalanmış qanı birləşdirir
Və dostların!
Bu dəfəki və ilk dəfəki dostun!
Yuxudan ayılırsan və illər sonra
onun şəklini şah taxtında oturmuş kimi
poliklinikanın çarpayısında uzanaraq görürsən.
ayağındakı dəmir qandal və əlindəki kitabla
Və xəyallarının səması kimi
zolaq-zolaq paltarla
gülməyin tutur.
Virtual səhifələrdə bu, sadəcə toxunulmayan qəşəng bir şəkil kimidir.
Səsin səsinə çatmır
Baxa bilmirsən
inciyə bilmirsən
Hamı hamını öldürür
“Gözəl div!”
Kiş adasında velosipedini əyri-üyrü şəkildə sürən yaraşıqlı eynəkli div.
Koronanın təcili yardımı maşınında oturub,
başının üstündə dayanaraq bu illərin bütün şeirləri üstünə işədi və getdi...
Bu təsvir deşdi səni
yazmamaq deşdi səni
deşdi səni qan...
Başını çevirirsən və bir şairin "Sasan" xəstəxanasında ölümünü izləyirsən.
Və ağrı, böyük ağrı, kəkələmədir.
böyük bir toplumdur qanın
və qırılan dəmirin altına sümüyədək girən.
Yazılmayacaq şeylər var
bəzi şeylər də var küçələrdə
bəzi şeylər də var...
Sizi xilas edəcək bəzi şeylər var...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.11.2024)
