Aygün Bayramlı, “Ədəbiyyat və incəsənət”

O görünən ev bizimdir,

Sökülü, uçuq olsa da

Qapısız, pəncərəsiz,

Lap yarımçıq olsa da

O ev bizim evimizdir...

Atam tikmişdi o evi,

Xatirəsi dünya boyda

Səhərəcən nənəm tikən

Çiçəkli qırmızı donda

Oynayırdım;

Qışda, payızda, yayda...

Alçaq hasarlı olardı,

Yolları qabarlı olardı,

Bol nübarlı olardı

Bizim məhləmiz...

Hər cığırında izlərim

Hər küçəsində əzizlərim

Dolub daşardı nəşəmiz,

Bizim məhləmiz...

Səhər əzan ucalardı...

Bizdən sonrakı məhlədə

Dədə Cabbar qocalardı,

O küçənin ayağında 

Xan əminin evi idi,

Sonra ,sağdakı məhlədə

Ustad Qurban Pirimovdu...

Üzeyir bəy musiqisi,

Natavanın zərif sözü,

Bülbülcanın elə özü

Bizim məhləmizdə idi...

Şüşə idi şəhərim,

Par-par alışıb yanırdı,

Şuşa idi şəhərim

Başını duman alırdı...

Göz gözü görməz idi

Amma elə təmiz idi

Elə bil nağıl idi

Məhləmiz...

Qonşuları mehriban,

Can yandıran, dada çatan,

Bayramlarda ocaq quran

Şən şaqraqdı məhləmiz,

Elə gözəldi küçəmiz...

Daşları xınalı olardı,

Suları sonalı olardı,

Qonaqlı -qaralı olardı

Şəhərimiz...

Əvvəl uzaqda olurdu

İndi yaxına gəlib...

Nə olsun ki, dağılıb,

Nə olsun ki, köhnəlib,

Lap qapısı olmasın,

Atam yenə qapı tikər...

Lap pəncərəsini qoymasın

Pəncərə də düzələr...

Qoy əşyalar qırıq olsun

Hamısınl anam qurar,

Təzə əşyalar alar...

Bircə o ev dağılmasın

O evdə xatirəm var,

Daşında, divarında

Hamısında xatirəm var...

O görünən bizim evdir,

Sökülü, uçuq olsa da,

Lap yarımçıq olsa da,

O ev bizim evimizdir...

Heyif indi köçənlərdən..

Görmədilər küçəmizi,

Məhləmizi,

Şuşamızı...

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(08.11.2024)