“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı ötən ay ilk dəfə dərc etdiyi və şeirlərinin geniş rezonans doğurduğu, sevildiyi gənc müəllifin – Nail Zeyniyevin yeni şeirlərini sizlərə təqdim edir.

 

 

 

SALAM

 

Göydə bir Allahım var,

Yerin yeddi qatından

Bir aciz bəndəsini

Eşidərmi, görəsən?

 

Hələ çovğun gəlməmiş,

Bu yerlərin soyuğu

Bəs adamı bu qədər

Üşüdərmi, görəsən?

 

Mənim ahım yağışı

Sel edəcək, tələsmə,

Küləklərə sözüm var:

Əsmə, insafsız, əsmə!

 

Yenə nəsə istədim,

Yarımçıq bir kəsimdən.

Qulaqlarım tutulur

Maşınların səsindən.

 

Əzabların canı üçün,

Yol verin, mən gəlirəm.

Çarəm olan ölümün

Qoynunda dincəlirəm.

 

 

 

 

DEYİLMƏMİŞ ƏLVİDA…

 

Biryolluq mən gedirəm,  

Əlvida, bədbəxtliyim.  

Gəlirəm, gözlə məni,  

Əbədi xoşbəxtliyim.

 

Yaşarkən baş daşını,  

Mən gəzdirən adamam.  

Özümü öz canımdan,  

Mən bezdirən adamam.

Bax, taqətim qalmayıb,  

Təmiz ruhdan düşmüşəm.  

Həyat, həyat söyləmə!  

Əlimi ondan üzmüşəm.

 

Hesaba qatmamışdım,  

Fələyin bu işini.  

Qazandığım birdisə,  

İtirmişəm beşini.

 

Həqiqəti göstərmir,  

Saxtadır güzgülər də.  

Mən bir adam itirdim,  

Tapmadım güzgülərdə.

 

Hələ körpə ümidlərin  

Məndən sonra,  

İsinməyə bir yeri var.  

Daha solmuş ümidlərə,  

Söz deməyin nə yeri var?

 

İndi daha gedirəm,  

Əlvida, bədbəxtliyim.  

Gəlirəm, gözlə məni,  

Əbədi xoşbəxtliyim.

 

 

BİLMƏRƏM

 

Nə Bakı qayıtmaz köhnə halına,

Nə də mən xoşbəxtlik tapa bilərəm.

Qaranlıq çökübdür güzəranına,

Şairəm kədərdən qopa bilmərəm.

 

Doymuşam yalançı, haqsız qəhərdən,

Gözlərim intizar çəkir səhərdən.

Ömürdü fərqi yox acı zəhərdən,

Gözlərim yumulur, yata bilmərəm.

 

Tozlanıb kitablar həyat rəfində,

Yolumu gözləyir ölüm qəfildə.

İzləri bu evin hər tərəfində,

Yuxuma mən haram qata bilmərəm.

 

Tənhalıq köksümü sıxıb, sarsıdır

Qırılmış aynalar məni yansıdır.

Bəlkədə taleyin bu son şansıdır,

Fikrini başımdan ata bilmərəm.

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(28.10.2024)