“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan Poeziyası Antologiyası layihəsində Təbriz təmsilçimiz Əli Çağlanın növbəti təqdim etdiyi yazar Xoydan Əmin Hacılıdır.
Əmin Hacılı
Xoy
Yalnızlıq sevgini əmizdirdiyində
Mən xəyanəti süddən açırdım
Keçmiş, ölü ehtimalların qəbristanlığıdır
Göz altında morapan çizgi ehtimalların hələ də
Ehtimal olduğunun bəlgəsi
(Gözümü unutdum rəsmində)
İkinci əl bir zəmir tapıb yaramı sardım
Şorunu çıxartdım “O”-nun “Sən” olma sürəsində
Təkrar-təkrar bir mahnını dinləyərək
(Ay bayağı bir çibandır gecənin köksündə)
Mən hecalarımı toplayıram bir yanlışın içindən
Göz altlarındakı çizginin üstünə ulduz qoyub
Alt yazıda açıqlayıram.
(Sən ey izaha ehtiyacı olan nəsnə/gözümü unutdum rəsmində)
Və açıqlandım
Yarabasmalarımın üzərində həqiqətin göbək adını tapdım
Qara, mən kimi qara
Ağ, sən kimi ağappaq
Və həyat qan-qızarmasında nəbzini tutur ümidin
Yalnızlıq sevgini döşündə gəzdirir
Mən qulağına sızıram kəlmələrin eşliyində
Gözlərim eşiyimdə
Və eşiyim səndən sonra nə isə
Nə isə yarabasmalarımın üzərində
Həqiqətən göbək adına yenirəm
Başım köksündə...
Səndən qurtarıb röyana başlamışdım
Sən məndən qurtarıb başqasının yatağına
Alt paltarlarını,
Məni,
Alt paltarlarındakı izimi,
İniltimi
Daşıdığın kimi
Səni keçmişə daşımışdım deyə röyanın keçmişdəki kökünü qazmışdım
O isə ilk dəfə görürdüm səni
O isə çiçəklərin tutumunu qoruyurdu hələ
O isə sevdalar üzərinə romanlar yazılırdı
Gözlərindəki yazar qapını çalıb getmədən öncə
Tanışdırıram
- Tikan
- Şair
Şair
Tikan
Qorxunun ölümə olan ziyanını düşündüm
İntiharımdan əvvəl.
Hahaha
Tanışdırıram.
Həyat, ölüm və qorxunun naməşru uşağıdır
Sən isə bağlaclarla yazarın arasındakı məsafəni dolduran dinclik
(Mətnin ardı var)
Sən yoxsan amma
Sən heç bir zaman olmayacaq kimi yoxsan
Və röyan əbədidir
Heç bir zaman getməyəcək kimi
Amma bu əllərdə nə belə?
Yaxama sarılan
Yaxamdan boğazımı
Boğazımdan adını
Çıxaran
Adından başqa özəlliklərini papağından dovşan çıxarır kimi çıxaran əllər də nə belə?
Səndən qurtarıb röyana başlamışdım
Sən mənə başlamadan əvvəl.
Sinə sancağını boynuna asan bir qadın vardı
Keçib gedərdi hər gün röyamdan
Sərhəddən pasportsuz keçən quş kimi
Nə adı oxunardı telsizdən
Nə telsizdən oxunacaq məlum bir adı vardı
Röyaydı üstəlik
Və röyanın həqiqətə olan ziyanı
Həqiqətin sevdaya olma xəyanəti boyda idi.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(23.10.2024)
