Redaksiyamızın poçtuna Sumqayıtda yaşayıb yaradan Şəlalə Adilqızının şeirləri daxil olub. Onların bir qismini ötən gün sizlərin ixtiyarınıza vermişdik. İndi isə digər qismini təqdim edirik.
Gəl, otur yanıma,
Cənab yeməkpaylayan...
Gəl, ikimiz bir yerdə
Xatirəni haylayaq...
Danış müharibədən...
Yollarına gül deyil,
Güllə səpən taledən...
Söylə, ən yaxın dostun
Qayıtdımı evinə?
Sağ-salamatmı döndü?
Yoxsa sənin çiynində?
...Cənab yeməkpaylayan,
Torpaqdan pay vermədin!
İndi gəlib
Döyüş vaxtı gizlənən,
Savaş nədi bilməyən
Həmyaşıdın üçün sini daşıyırsan...
O, gülür, əmr verir...
Qaşların düyünlənir...
Bilirəm, bu düyündə min kədər yaşayırsan...
Yarı toz, yarı qan əsgər paltarı
Olub xatirəsi ağ köynəyinin...
Küçədə bağrına basan insanlar
İçəridə adıdır dağ göynəyinin...
Şəhidlik asandır, yoxsa şahidlik
Savaşın ən qatı, ən tünd halına?
Söylə, qardaş...
Çəkinmə, dərd bilir səni yaradan!
Adın medallardan daha ucada:
QARABAĞI AZAD EDƏN QƏHRƏMAN!
***
Gəldin...
Sevdim...
Getdin...
Qırıldı ürəyim, çilikləri izlərinə səpildi...
Ağlım yüz dəfə ürəyimə:
“Unut!”-deyə təpindi...
Getdin...
Sevdim...
Sevdim yenə,
Həsrət əkdim ömür-günə...
Sevmədin...
“Sevdim!”-demədin bir kərə...
Barı, xatırla, unutma,
Bir şair sevdi səni;
Duyğuları bakirə...
***
Ayrıldıq...
Dərd tapıldı
Canımda sən adında...
Bax, sənsiz “bəxtiyar” oldum;
Dərmanlara “yar” oldum...
...”Xərçənglər gözəl sevir” –
çıxdı bu gün bürc falım...
Mən səni çox sevdim,
Xərçəng həzin halımı...
...Ovuc-ovuc içdiyim
Dərmanlar da utancaq
Ağrımı kəsmir deyə...
Ayrıldıq...
Adın yazılı qaldı
Cibimdəki “kimliyə”...
***
Ləçək-ləçək ayırdığım
Çobanyastığı sevindi;
Gəldiyin yollara səpdim...
Qolumun üstə düzdüyüm
Qərənfillər qəhərləndi;
Getdiyin yollara səpdim...
Unutduğun adım olsa,
Unut...
...Dərdinə dönməyim...
Bircə onu unutma ki,
Gözümün bəxtinə düşüb
Çiçəklərə su verməyim...
***
Təbiətin qırx qapısı açıldı,
Su başında əjdahalar gülüşdü...
Ay Günəşin vüsalına yetişdi,
Qaf dağına işıq düşdü...
Dünyanın ən gözəl çiçəyi
Kaktusun qoynunda açdı...
...Kimsə görmədi bunu,
Hamı həqiqətdən qaçdı...
***
Narıncı donlu günəş
Dənizlə sevişəndə gəl...
Küləklər ehtirasını
Yağışla söndürəndə gəl...
Dünyanın elə vaxtı,
Elə günündə gəl ki,
Kəpənəklər rəqs eləsin
Nəğməsiylə sevdanın...
...Elə gəl ki,
ortaq olsun inancımız:
mavi rəngli məhəbbətin
qucağında uyuyarkən
Ay olacaq balıncımız...
***
Oxuduğum bir kitabdaydı,
ya da baxdığım bir filmdə;
sənə baxmaq ibadət imiş eşqə...
...Çiyninə baş söykəmək dua,
Dərdindən gülməmək oruc tutmaqmış...
Bunları öyrəndim...
Ağlımın yetmədiyi,
əlimin çatmadığı bircə sirr var:
bu qədər mavi,
bu qədər azad,
bu qədər əngin olmağı
necə bacardın axı?
Bir də...
Niyə filmlər və kitablar
Sənə məndən danışmır?
Demirlər: bir dəli sənsiz darıxır?!
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(15.10.2024)
