İmran Verdiyev, “Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Oğuz təmsilçisi
Nurlana Hətəmova poeziyaya maraq göstərən və şerlər yazan həvəskarlardandır. Onun müxtəlif mövzularda yazdığı şeirlər zaman-zaman müxtəlif mətbuat səhifələrində və kitablarda çap olunmuşdur.
Nurlana xanıma yaradıcılıq uğurları arzulayır və onun bir neçə şeirini möhtərəm oxucularımıza təqdim edirik.
Əlbəttə, tələbkar oxucu şeirlərdə nöqsanlar görəcəkdir. Amma gəlin unutmayaq ki, bu sırf qeyri-peşəkar, həvəskar bir şəxsin şeirləridir. Ona görə də, nöqsanları keçmək olar.
QARABAĞ AZƏRBAYCANDIR!
Otuz il çəkilmiş torpaq həsrəti,
Düşmənin sel olan qanıyla söndü.
Qəhrəman xalqımın şanlı zəfəri,
Xudayar səsiylə dastana döndü!
44 gün bəs etdi diz çökdürməyə,
Düşməni məhv edib, dil tökdürməyə.
Anbaan irəli, daim zirvəyə,
Ordumun əsgəri mayaka döndü!
Azərbaycan – İlham – “Dəmir yumruq”
Hər zaman sizinlə qürur duyuruq!
Liderdən əsgərə çatan buyruq,
Olmayan “qonşunu” bir daha gömdü!
Qarabağ Azərbaycandır! – budur son sözüm!
Hər şəhid, hər qazi mənim əzizim.
Şuşa da bizimdir, Ağdam da bizim,
Kəlbəcər onlarçün nağıla döndü!
ANA
Həyatda ən şirin, müqəddəs varlıq,
Qayğıkeş, sevimli, əzizdir ana!
Onun nəfəsi ilə biz yaşayırıq,
Tükənməz nəfəsdir, həyatdır ana!
Ürəyin odlanıb alışsa, sənin,
“Su” deyib ciyərin yanarsa, sənin,
Ağacsız, bulaqsız səhrasa, yerin,
Yolunda kölgədir, çeşmədir ana!
Əgər bu dünyada tək-tənha isən,
Dəryada tək qalan balıq kimisən.
Yanında yoxsa da, təsəlli verən,
Dar gündə dostundur, yarındır ana!
Torpaqdan, dövlətdən doymayan şahlar,
Dağların üstündə qoymadı dağlar.
Torpaqlar talanar, analar ağlar,
Tükənməz xəzinəm, varımdır ana!
O, zülmət gecədə çıraqbanımdır,
O, qərib ölkədə qibləgahımdır.
O, damarlarda axan qanımdır,
Ürəyim, nəfəsim, canımdır ana!
ÜMİD
Yaşayırıq biz sabaha ümidlə,
Sabahlar bitməyir, tükənir ümid.
Bəs necə yaşayaq biz bu gedişlə,
Həyat yoxdur, əgər yoxdursa, ümid.
Ümid qığıcımdır, yandırsan onu,
Bir alov yaranar- ümid alovu.
İnsanın keçmişi, bu günü odur,
Bizi gələcəyə aparan oddur.
Gəlin söndürməyək biz bu alovu,
Üfürək, yandıraq hər daim onu.
MƏNİM KƏNDİM
Dağların qoynunda salıbsan məskən,
Əvəzsiz yurdumsan, kəndim Yaqublu!
Səfanla, adınla bizimçün təksən,
Sən pənah yerimsən, anam Yaqublu!
Oğuz adlı elin fəxrisən bəzən,
Bəzən də ölkəni bürüyür səsin.
Gözlərdən çox uzaq yerləşsən də sən,
Könlümə yaxınsan, elim Yaqublu!
Talelər, Nüsrətlər, Tofiq Oğuzlar…
Nə qeyrətli qızlar, igid oğullar,
Yetirdin, Vətənə verdin yadigar,
Şəhidlər atası oldun, Yaqublu!
Vətənin hər yeri əzizdir mənə,
Rayon da, şəhər də birdir sevənə.
Boz torpaq cənnətdir qədir bilən,
Mənim cənnətimsən, gözəl Yaqublu
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(10.10.2024)
