“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzet” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə Mina Rəşidin şeirləri təqdim edilir.
Xocalı laləzarı
Burda qırmızı lalələr
Saya gəlməz, Xocalı...
Qırmızı köynək geysən də,
Dərd köhnəlməz, Xocalı!
Gözümüzün biri gülər,
Biri ağlar, Xocalı.
Bu lalələr min dərdimə
Məlhəm olar, Xocalı!
Bu laləzar qırğınlara,
Qadalara "Yox!" deyər.
Düşmənə meydan oxuyar,
"Gözəlliyə bax!" deyər.
Şəhid ruhlarını oxşar,
Məzarları qucaqlar.
Bu laləli yurdda yenə
Gur yanacaq ocaqlar.
Hər şey yaxşı olacaq
Bunu özün bilirsən,
Hər şey könüldən başlar.
İstər güldürər səni,
İstər qaralar bağlar.
Sənə qəlbin pıçıldar:
- Hər şey yaxşı olacaq.
Çoxu elə qəlb qırar,
İnsan olmaq istəməz.
Adam var, bir xoş sözü
Başqasına söyləməz.
Sən özünü unutma...
Ürəyin döyündükcə
Dinlə, sənə nə deyir:
- Hər şey yaxşı olacaq.
Haqq-hesaba çəkmirsən
Bilirəm, adamları.
Heç üzə də vurmursan
Nə qədər olanları.
Ürəyinə salırsan...
Qıyma, özünə qıyma,
Hər şey yaxşı olacaq.
Adamlardan incimək
Sənə yaraşmır, könül!
Adamlar günəş deyil,
adamlar gülüş deyil...
Hələ ulduz görməyən
Adam səni nə görsün?!
Yağışla rəqs etməyən
Adamlar necə gülsün?..
Çəmənlərin, çöllərin,
Dağların aşiqisən.
Sən günəşi, yağışı,
Ağacları sevirsən...
Qəlbini dinləyən var,
Şükür, Allaha şükür!
Əsən külək də deyir:
- Hər şey yaxşı olacaq.
- Hər şey yaxşı olacaq!
Adam istəsə,
bənövşə olar...
...Avtobusa bənövşə mindi, deyəsən,
Bənövşə qoxusu bürüdü havanı.
Demək, adam istəsə, bənövşə olar,
qızılgül olar, günəş olar, bulud olar...
Adam istəsə, dünyanı dəyişər -
Müharibələr olmaz, uşaqlar ölməz.
Amma o dünyaya kin bəsləyir,
Adam insan olmaq istəmir hələ,
robot olmaq istəyir...
Səni heç sevməyən varmı?
Günel Natiq üçün...
Sən insana qardaş oldun,
Mehriban oldun quşlara.
Dərdinə dəryalar qurban,
Qəmin dağlara, daşlara.
Dərd insanla yoldaş olar.
Qar alar dağın başını.
Tufan dağa neyləyəcək?!
Dağlar söyləməz yaşını.
Sən bir günsən, sən bir elsən,
Səni heç sevməyən varmı?!
Yaradan da sevir səni,
Yoxsa, bu sınaq olarmı?
Biz simurq quşu kimiyik,
Külümüzdən doğularıq.
Hər gün təzə arzularla
Qəlbimizdən doğularıq.
Sübh çağı dua elədim,
Kaş mələklər alqışlasın.
Sənə bir zaval gəlməsin,
Allah bizə bağışlasın.
Bu qədər dəymə könlümə
Nifrətdən ölərsən, qadın,
Üzündə bir işıq saxla.
Gözlərində bir təbəssüm,
İzində yaraşıq saxla.
Gör, necə çirkin olursan,
İlan kimi baxışlarla.
Üst-başından zəhər yağır,
Neyləyirsən qarğışlarla?
Güləndə nar çiçəyitək
Sevimli, gözəl olursan.
Bu qədər dəymə könlümə,
Vallah, ahımı alırsan...
Sənsiz
Sənsiz nə bu güllərin ətri gələr,
Nə də ağaclar belə titrəyər,
Bax, bu yağışın damlaları da
qüssə kimi yağar üstümə,
Günəş də məndən küsər,
Özümü öldürsəm də, qəlbimi isitməz
sənsiz...
Səni sevdim, İlahi!
Qəlbimə bir işıq düşdü,
Sevdim, sevdim, İlahi!
Sevdiyimdən daha artıq
Səni sevdim, İlahi!
Sənsən mənə qanad verən,
Süzürəm göy üzündə.
Bu həminki dünyadırmı?
Çox dəyişdi gözümdə…
Simurq quşuna dönmüşəm,
Külümdən doğulmuşam.
Məni başdan yaratmısan,
Yenidən doğulmuşam.
Sən mənim
nağıl dünyamsan
Sən mənim nağıl dünyamsan
Gerçək olmadın, olmadın.
Qəlbimdəki naxışlartək
Göyçək olmadın, olmadın.
Xəstəyə dərman deyilsən,
Nə olsun ki, inadın var.
Sən də adi adammışsan,
Sanırdım ki, qanadın var.
Heyif, nağıl gerçək olmur,
Göy üzünə yad adamsan.
Səni heç qınamıram ki,
Bu dünyanın adamısan.
Ağappaq işığa
boyanıb dünya
Necə adi idi dünən bu dünya,
Ay tale ulduzum, günəş bənizlim.
Dünya boz rəngdədi, onun naxışı
Bir sənsən, bir də ki, mənəm, əzizim.
Sanki şaxtalı qış dönüb bahara,
Ağ ləçəklər yağır göyün üzündən.
Ağappaq işığa boyanıb dünya,
Elə bil, çiçəklər düşüb izimə.
Səninlə yenidən doğulmuşam mən,
Dağı dağ üstünə qoya bilərəm.
Sən mənə ilahi bir hədiyyəsən,
Sənsiz günəş sönər, sənsiz ölərəm.
Sərçə
Adamlar səndən dərs götürsün gərək, sərçəcik.
- Cik-cik-cik...
Səsində həyat eşqi, ümid var,
soyuqdan, kindən, paxıllıqdan
deyirsən, hələ ölməmişəm, yaşayıram...
balaca olsan da,
qərib könlümü oxşadın bu səhər,
cik-cik-cik...
səsinə qurban, sərçəcik!
Olmazmı?
Bir-birinə güllə atmaq yerinə
çiçək bağışlamaq,
nifrət əvəzinə təbbəssüm etmək,
acılamaq yerinə
xoş söz söyləmək olsaydı...
olmazmı?
Yenidən doğulmaq,
tərtəmiz, işıq kimi bir ürəklə...
Axı bizi yaradan var,
sevgi ilə yaradan,
O gözəl Xaliqə haqqını qaytaraqmı?
Ulduz
De, nə axtarırsan, tapa bilmirsən?
Getdikcə adamı udur bu dünya.
Dünyanın üzünü görmək çətindi,
Bir Allah bilir ki, nədir bu dünya.
Biri dövlətindən asılıb gedir,
Biri şöhrətinə vurulub gedir.
Bər-bəzək dünyanın örtüb üzünü,
Təkəbbür adamı oyuncaq edir.
Özünü hamıdan ağıllı sanır
Bir könüldən xəbər bilməyən adam.
Şəkildə gör, necə gülümsəyir, bax,
Üzümə bircə yol gülməyən adam.
Özündən xəbəri yoxdu yazığın,
Bilmir ki, dünyada adi qonaqdı.
Unudub göydəki ulduzları da,
Bu ulduz bilmir ki, həyat sınaqdı.
Yaxşılıq
Quşlara qoşulub nəğmə deyirəm,
Budaqlar əl çalır, çiçəklər gülür.
Sular xəyalımı çəkib aparır,
Göy otlar qəlbimdən kədəri silir.
Günəş heç bilmir ki, təkəbbür nədir,
Elə təbəssümlə baxır üzümə.
Göy üzü tərtəmiz nur dənizidi,
Min bir naxış vurur adi sözümə.
Sözümlə dünyanı qucaqlayıram,
Dünya gülümsəyir doğma nəfəsdən.
Könlümdən pəncərə açdım yollara,
Qəlbim azad oldu dar qəfəsindən.
Bircə təbəssümlə dəyişər insan,
İntihar etməyi buraxıb gedər.
Sənə savab düşər, ona yaşamaq,
Həyat dəyərlidir yaxşılıq qədər.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(08.10.2024)
