“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Ən yeni poeziya rubrikasında bu gün şair Cəlil Cavanşir növbəti kədər yüklü şeirini təqdim edilir.
Necə deyərlər, mürəkkəbi hələ qurumamış bu şeiri isti-isti sizlərə çatdırırırq.
Ana, mən qorxuram ölməkdən...
bir gün çıxıb gedəcəyəm, sakit, səssiz-səmirsiz
nə günəş batacaq gedişimlə, nə ulduz axacaq
nə tufan qopacaq...
bəlkə qızım ağlayacaq üç gün,
sonra kiriyib susacaq
oğlum bir qız sevəcək hansısa uzaq şəhərdə,
və bir də,
getdiyim yollara baxacaq anam...
ana, mən getməyə qorxuram...
...arxanca baxan yoxdursa, ən yaxşısı getməkdi...
bir gün çıxıb gedəcəyəm, elə-belə, səbəbsiz
bir yarpaq düşəcək səssiz
bir şeir yarımçıq qalacaq dəftərimdə
bir söz donacaq dilimin ucunda,
məsələn, “əlvida”...
kimsə darıxacaq başqa bir şəhərdə,
kimsə əl yelləyəcək uzaqda...
nə zülümlə qopardım bu yaşımı əcəldən,
mən ki yol adamıyam,
mən yolçuyam əzəldən...
...arxanca baxan yoxdursa, yaxşısı dönməməkdi...
bir gün çıxıb gedəcəyəm, ən sonuncu qatarla
bir xəyal sürətilə, yoxa çıxıb itəcəm
yəni səssiz gedəcəm,
mən səbəbsiz gedəcəm...
boşaldıb ağrıları ürəyimin içindən
itəcəyəm hamının
və hər kəsin gözündən...
nə xatirəm qalacaq kiminsə ürəyində,
nə ağlayan olacaq...
heç kəs darıxmayacaq.
bir gün məktub yazacam qürbətdən:
“ana, mən qorxuram ölməkdən...”
...arxanca baxan yoxdursa, getmək elə ölməkdi...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(08.10. 2024)
