“Ədəbiyyat və incəsənət” portalına təqdim edilən növbəti şeir çələngi gənc şair Cəvahir Tanrıverdidəndir. Buyurun! 

Mən payız qadınıyam,

Məhəbbətim saralmış yarpaqların

Gizlətdiyi rənglərində qorunur.

Mən payız qadınıyam,

Göz yaşımı gölməçələr qoruyur.

Xəzəlin xışıltısıdır

Ürək döyüntülərim.

Nəfəsimə nəfəs verən

Mehin hənirtiləri.

Mən payız qadınıyam,

Həsrətimdə payız kimi

            leysanlar yağdıraram.

 Bir tufan qopararam,

Qorxudaram ayrılığın gözünü.

Mən payız qadınıyam,

Yarpaq-yarpaq tökülüb

Söykəyərəm buz torpağa üzümü.

Yox... axı bizim yerlərdə

Payızda torpaq isti,

Canından can,

Qanından qan veribdir

            Bu torpağa igidlər

                        Nəfəsi isti-isti.

Payızın soyuğunda

Torpağı isidiblər,

Ümidli ürəklərdə

Arzular bitiriblər.

Qismətin -

Ağacların yarpaqsız bar qisməti,

Bitirmisən neçə illik həsrəti.

Ah, payız, sən

Ruhuma vətənmisən?!

Yoxsa yarpaqlı fəsillər

            bəxtinə küsənmisən?

 Yox, küsənmə,

Hər fəslə qismət olmur

Bir bu qədər naz-nemət,

Hər fəslə qismət olmur

Səndəki bu qətiyyət.

 Üşütmürsən məni sən,

Üşüdürsən

            Ürək döyüntüsünü

                        heç vaxt duymayanları,

Sərt kəlməsi

            Vicdanını

                        didib ovmayanları.

 Üşütmürsən məni sən,

Axı mən,

Mən elə sənəm.

Sızlayanda vicdanım

Göz yaşımla

            çayları daşdıraram.

Elə daşdıraram ki,

Buludu çaşdıraram.

Özü də anlaya bilməz

            gur yağış səbəbini.

Axı mən,

Mən payız qadınıyam -

Öpərəm bu payızın

            sulu, selli gözündən.

Dolanaram ürəyinin başına,

Hisslərini

            anlayaram üzündən.

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(24.09.2024)