“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzeti” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə Elçin İsgəndərzadənin şeirləri təqdim edilir.
Vətən
Nəğmə də bitir,
şeir də,
yol da...
Hələ arzular da -
bircə sən,
bircə sən
bitmirsən,
Vətən!
Şuşam!
O bizim ağaclarıydı,
o bizim küləkləriydi,
o bizim yağışlarıydı...
Duruşundan tanıyırdım,
qoxusundan tanıyırdım,
yağmasından tanıyırdım.
Ağac da boynubüküydü
külək də qırıq-qırığıydı
bulud da cilik-ciliyiydi...
Ağacına qurban olum, dedim
buluduna qurban olum, dedim,
daş yoluna qurban olum dedim...
O qədər qurban oldum ki, -
gördüm anam da qurbandı,
gördüm balam da qurbandı...
Qurbanlarını qəbul elə, Şuşam!
Atam üçün rekviyem
Əkdiyin qələmlər
çinar oldu, söyüd oldu...
Nəvələrin çoxaldı,
böyüdü,
umud oldu...
Səndən sonra bu ömür də bulud oldu, Ata...
Evimizin damında quruldaşan qumrular
ovcun üçün darıxıblar,
ovcundakı dənlər üçün,
yemlər üçün darıxıblar.
Darıxıb sənin üçün
sabahlar da,
gecələr də...
Səninlə çəkdirdiyim şəkillər də!..
...mən təzə şəkillər çəkdirmirəm,
köhnə şəkillərlə ovunuram.
Səninlə çəkdirdiyim şəkillər
indi məndən xoşbəxtdilər.
Şəkillərdə nə gözəl varsan,
gözlərin gülür,
üzün gülür,
şəkillər gülür... mən ağlayıram.
Təsəllim şəkillərindi, Ata!
Amma,
şəkillərinə deməmişəm öldüyünü.
Cıdır düzündə etüd
Cıdır Düzünə düşən axşamların
aydınlığında qeyb oluram...
Qollarımı yana açıb ən gözəl uçuşunu
yaşamaq istəyirəm
geriyə qalan ömrün.
Bu uçuş bitsin, istəmirəm,
bu aydınlıq qaralsın, istəmirəm.
Bütün tərk edilmiş evlərin sevincini
yaşamaq istəyi var ruhumda, canımda.
Bütün qaranlıq yolları
işıqla doldurmaq həvəsim var,
bütün qırıq yolları
bir-birinə bağlamağım gəlir,
yenidən, yenidən qollarımı yana açıram,
uçuram, uçuram, -
unutmamaq üçün,
xatırlamaq üçün,
yaşamaq üçün.
Cıdır düzündə
Rəsul Rzanı xatırlarkən
Yaşılından sarısına düşürük ömrün,
ağından qarasına,
mavisindən qırmızısına.
Hər günü bir rəngə batır vaxtımız,
bir rəng boyayır bizi,
ya da biz bir rəngi boyayırıq
ovqatımızla,
halımızla..
sonra rəngləri qurtarır ömrün, -
bir göy qurşağı asılır göydən.
Xoşbəxtlik
Xoşbəxtlik gələndə
qırıq-qırıq gəlirsə...
Bir gün əllərin sevinirsə,
bir gün gözlərin gülürsə,
bir gün də səsin
xoşbəxt olursa...
Sonra qırıq xoşbəxtliklər
qırıq xəyallar kimi
gözlərinin suyunda
zədələnirsə...
Sən xoşbəxt
olmadığını anlayırsan.
Anlayırsan ki,
xoşbəxtlik gələndə
bütöv gəlməli,
tam gəlməli.
...Üzünün ikisi də xoşbəxt olmalı,
gözünün ikisi də gülməli -
biri güləndə,
biri ağlamamalı.
Bir ovuc
Dodaqlarımda iki-üç şeirlik pıçıltı,
barmaqlarımın arasından süzülən sözlər.
Hərfləri tütün kimi sarıyıram vərəqə...
Xəbərim var ki,
ayağımın altında yer yarpaqlayır,
yarpaqların üstündə kölgəm gedir.
Udqunduğum günlər dolaşır boğazımda...
qəhərdi, bilirəm.
Hər şeir qəhərdi,
hər qəhər bir nəmli baxış.
Üzümü dəyişdirmək istəyirəm
bir ovuc suda...
Bir ovuc suda axır ulduzlar.
Hər şey ulduz kimi ölür,
ulduzlar şeir kimi.
Ölü şeirlər yazıram bir ovuc suda...
bir ovuc adamlar qalıb oxumağa.
Ovcumu yumuram bərk-bərk,
adamları qoymuram getməyə.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(19.09.2024)
