Əli Çağla, “Ədəbiyyat və incəsənət” (Güney Azərbaycan bölməsi)
Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun təşkilati dəstəyi ilə “Ədəbiyyat və incəsənət” portalında həyata keçirilən “Güney Azərbaycan Ədəbiyyatının təbliği” layihəsində bu gün sizlərə Arəş Sainin şeirləri təqdim ediləcək.
Son bir ildə böyük oxucu auditoriyası toplayan və hər iki Azərbaycanda sevilərək izlənən layihəmiz davam edir.
YAĞIŞI SEVDİM
Təkcə trenlər, avtobuslar qapılarını açdılar üzümə
Təkcə xiyabanlar izin verdilər keçməyimə.
Nə anam oldu dərdlərimi söyləyəm bağrına
Nə atam oldu söykənəm qayalığına,
Gördüklərimdən yalnız yağışı sevdim
Nə səsindən qorxdum
Nə də gəlməsindən!
İlk toxunduğunda mənə
İllər öncəydi
Unudulan, bürgələnmiş bir küçədəydim
Təbriz küçəsindəydim
İki divar arasında
Uca
Və pəncərələri az qala qanad tuta
Bir divar, yaşasın deyə sərt dayanmışdı
Bir divar, ölüm olsun deyə!
Keçənmədim, heç birindən
Sındım qum saatı kimi
Sovruldum zamanın kor döngəsində!
Bu üzdən
Nə yumruğumu toplaya bildim
Nə də dodaqlarımda gülüşü
Bir siqaret odladım
Və sərçələrin uçuşuna baxdım
Meydan oxuyarkən azadlığa
Yalnız yağış toxundu
Bir də yarpaqlardan enən payız.
Yalnız yağışı sevdim
Bir də yarpaqlardan enən payızı...
OTUZ İLDƏN SONRA ƏLLƏR
İnanıram bu şeiri bir gün qızım sən yazacaqsan mənə!
Bu şeiri bölüşün öz aranızda ey işçilər
Bu şeiri biraz yeyin, biraz da için, ey təmiz işçilər!
Uşaqlığımdan bir ulduz oğurladılar
Düşdü
Bir yüzbaşının çiyninə
Uşaqlığımdan babamın əllərini oğurladılar
(Kimə deyim axı
Kim düşünə bilər ki)
Atdılar bir varlının evinə
Babamın əlləri qalıb, qalıb öldü bir varlının evində
Sonralar o par-par parıldayan kişinini
Adını söylədilər mənə:
- Kapital baba
(Kaaaaaapiiiiiitaaaaaaaaaaal b a b a
Kaaaaaaaaaaaaapitalllllllll babaaaaaaaaaaaaaaaaaa)
Sanki güllələnmişdi
Soyuq idi ayaqları
Tükənirdi nəfəsi
Sanki bir kamyon beton qurumuşdu üstündə
Dəmir-dirəklər belə ayaqda saxlayanmazdı onu!
Sanki bütün öldürülənlərin suçlusuymuş
Və bütün aksiyaların yumruğu buymuş
İqtisadi düşüşlərin nədəni hətta... Mənim babam.
Otuz ildən sonra
(Babamı deyirəm)
Bateriyasının tükənməsi üzündən
Kapital baba hirslənmişdi əllərindən
Vaxtı ötmüş konserv kimi, şişik
Həm də qoxumuşdu o əllər daha
Və daş dırnaqları otuz ilin yox!
Otuz min ilin oxunmayan kətibəsi idi artıq!
Haydi kapitalizm!
Haydi eşşəyini satan, babamı alan varlı!
Gəlin... oxuyalım bu əlləri
O əllər!
(O vaxtı ötmüş konserv kimi şişik əlləri deyirəm)
Kapital babaya ihanəy kimi idi indi.
Bağışlayanmırdı onu
Bağışlayanmırdı o! İşçinin əllərini
Nə olsa
Babamın babasıydı... Kapiiiiiiiital baba
Dışlasaydı
Başını kəssəydisə belə!
Otuz il
Ortaq dil idi əllərin ağrısı, işçilər arası!
Otuz ildən sonra
Daha qalmamışdı ağrını ifadə etməyən
Əllərə rastlanmayan bir ağrı kəlməsi belə...
Nə yazıq!
Əllər yorulanda
Deşilər yaşam bir çox vaxt
Neçə kişi
Neçə əl
Geri dönməyər albumlardan
Sadəcə bir ulduz daşınar
Bəzən bir uşağın arzusundan
Yüzbaşının çiyninə...
Sadəcə bir əl qayıtmaz bir evə
İlk gün
Ölər bir karxanada.
QÜRBƏT
Qürbətə gedərsən
Bir ömürlük yoldur hər gedişin
Qayıdışınsa
Yozumlanmayan bir yuxu
Kor bir arzu.
Mən getdim gözəlim!
Sən gəlmə
Yolları sürən gecədir
Sən qaranlıqdan anlamazsan
Sən saatın yorğunluğundan anlamazsan
Sən torpağın xəstəliyindən nə anlarsan ki!
Burda günəş ərəb qılıncıdır
Dəvə kinidir
Can atmağa dəyməz!
Mən hər axşam səni xatırlayaram
Hər səhər unudaram
Bu, gündəki işimdir...
Dünən sahildə
Söylədi bir ərəb kapitan mənə:
“Enə bilməz iskələyə ömürlük
Heç kapitan bu dünyada.”
Sonra düşündüm:
İskələ kapitandan ötrü ola bilməz
Gəmi yorğunları endirər yalnız
Və dənizdən qorxanlar sahili sevərlər!
BİR ŞƏKİL ARZUSU
Biz bir ailəyik
Amma
Birgə çəkilən bir şəklimiz olmadı.
50-də anamla atam
Dörd bacı-qardaşımla şəkil çəkmişdilər
Mən 10 il sonra gələcəkdim
Birgə şəklimiz olmadı ki!
60-da mən gəldim
Anamla atam
3 bacım
Toplanmışdılar bir yerə
Qardaşımı aparmışdılar yuxularından desin onlara
Birgə şəkilimiz olmadı ki!
65-də geri qayıtdı qardaşım
Həm də yuxusuz idi bətər
Anamla atam
Bir mən
İki bacı, bir də qardaşım
Gözləyirdik böyük bacını
63-də getmişdi Sovetdən qırmızı ayaqqabı gətirsin mənə
Birgə şəkilimiz olamdı ki!
*
96-ci il
Biz bir ailəyik
Tarla böyümək peşində
Zöhrə Təbrizin dəmiryolunda
Mən şəkillərini seyr edirəm Əsəluyədə!
GEDƏNLƏRİN HƏZYANI
Bir ibhamdır sənə
Atan nə üçün gedir, ardıcıl!
Bilirsənmi qızım?
Getmək, ikinci papirusa oxşayar məndə
Birincinin ardından.
Necə deyim
Belə bir şeyə oxşayır məndə yaşam
Yoxuşla enişin arasında
Kilometr-kilometr züyüş
Santim-santim yüksəliş
Nədəndir bilmirəm!
Hey bizim başımızı geri çevirməyə çalışır bu yaşam!
Arxada nə var ki, görən!
Yoxluğa bir addım qalan, məkan
Yoxluğa bir addım qalan, zaman.
Və indiliyimlə baş-başaykən
Bir dodağın pomidasına yazılan min şeirəm
Min dodağın cənnət sözünə qandırılan bir leş.
Bilirsənmi qızım?
Hər günəş çıxdığında
Bir çox səs ötür bu dünyadan,
Bunun üçün
Nağılları bir ulduz daşıyar həmişə
Nağıllar aya yazılar
Və uşaqlığı basıb torbaya aparan xoxan
Bir günorta çağı gələr
Və səni aparıb bir qadın yetişdirər!..
Ooof qızım!
Getmək gör haralara çəkir gətirir bizi.
Getmək
Tablolardakı yazılan məsafələrin ədədləri olmayıb mənə!
Getmək
Ürəyində oturar bir an
Bir insandan
Bir məkandan
Hətta ürəyində sönməyən bir arzudan
Şəkib gedərsən.
Və olarsan
Gedənlərin kraliçəsi!
Yalnızlığın zirvəsini qoyarsan başına
Dönüşsən dağa.
Bunların hamısı bir anda olar:
“Gedirəm” deyəndə!
Və deyəndə gedirm, süstləşər ayaqların
O lənət olası an!
Addımlarını götürməyə çalış sadəcə
Faciədən uzaqlaşdırar ayaqların səni!
Qızım
Getmək çarəsiz edər adamı!
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(16.08.2024)
