“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı “Oxucularımızın yaradıcılığı” rubrikasında bu gün sizlərə Şəlalə Adilqızının şeirlərini təqdim edir.
Şəlalə Adilqızı imzasıyla şeir yazan və adətən bu şeirlərini Facebook sosial şəbəkəsində paylaşan Şəlalə Rəhimovanın 30 yaşı var. Ailəlidir, bir övladı var. İlk dəfə şeirləri yazarlar.az saytında dərc edilib. Keçmişin acılı-şirinli xatirələri, daim düşünən, kədərə qucaq açan insanlıq barədə mülahizələr Şəlalə Adilqızının lirikasının leytmotivini təşkil edir.
Qonşuya duz dalınca,
Yoxsa quzu qaytarmağa
göndərmisən uşaqları, İlahi?
Uzatdığı saqqız qədər tanıyırdı uzağı,
Qolundakı diş yeriylə ölçürdü vaxtı...
Çərpələngə ad qoyurdu: “Qaranquş”...
Parabüzən axtarırdı göndərə pay dalınca:
“Uç-uç baba, get gətir payımı... Uç!”
Dağ çayında yuyurdu ayaqlarını,
Moruq ləkəsinə qatırdı
Cızılan barmağının qanını...
Hər şeyi səndən istəyən,
Küsməyi-barışmağı bir oyunluq çəkən
Uşaqları hara göndərdin, İlahi?
Göstər getdikləri yeri...
Bu ömrü yanlış gəldik,
Qayıdaq geri...
***
Qapımı açıq qoymuşam,
Pəncərəmdən qəfəsləri sökmüşəm...
Gözlədiyim oğrunun
Uğruna dua əkmişəm
Ovcumun çat yerində...
Oğru üçün “əl kitabı” da yazıb qoymuşam
Ömrümün bir küncündə...
Gülüşlərin divarların yaddaşında,
Addımların həyətimin hər daşında,
Baxışların əl güzgümdə,
Eşqin də ürəyimdədi...
...Bir heybə də tikmişəm oğru üçün,
Naxışları sənin “dərd” dediyindəndi...
***
Qolumda tapammıram,
Ruhumda izi qalıb
Biləyimə dişlərimlə taxdığım saatın...
...Nə gözəl yaşayırdıq ömrü...
Nə gözəl “hesablayırdıq” vaxtı...
“ Quşlar uçanda...”
“Kəpənək qanadında...”
“Lalələr qızaranda...”
“Sərçə içib doyanda...”
... Nə qocalığa işləyir,
Nə yarısı olurdu günümüzün...
Nə ölümə az qalır,
Nə gözü doyurdu ömrümüzün...
... Ruhumda izi qalıb
Biləyimə dişlərimlə taxdığım saatın...
***
İtirilmiş krallıqdı uşaqlıq...
“Cızza” sözünə gülən,
Palçıqda ayaqyalın yüyürən,
Qumda yuvarlanan,
Şirni üçün ağlayan kral idik biz...
...Cığallığımız “Beşdaş”dakı
Beşinci daş boydaydı...
Küskünlüyümüz çəkilən
çeçələ barmaq qədər...
Kədərimiz boyumuzdan kiçikdi...
Gülüşümüz göy qədər...
...Nənəmin corabının başından çıxardığı
“saqqız pulu”ydu “sevinc” deyə ölçdüklərimiz...
Böyüdük...
...İtirdik krallığımızı...
...Əcəl aldı nənəmizi...
Böyüdükcə yanlış çıxdı
Həyat barədə bütün bildiklərimiz...
***
Zirvələrə qar tez düşər,
Zirvələrdən qar gec düşər...
...Dərddi zirvə,
Dərddi qar bəzən...
Çəkir dağın sinəsinə cığır-cığır naxışlar...
...Çəkilir dərdlər,
Ağarır saçlar,
Bir-birinin başına sığal çəkmək üçün
Üst-üstə qalaqlanır yaşlar;
İnsan qocalır...
Ot basan cığırlar insan ömrünə dolandıqca
Dərd də candan bac alır;
Və bir gün, sadəcə,
Xatirəyə dönür insan...
Bir gün də onu xatırlayanların
Yaddaşında itir insan...
***
Böyüyürdüm...
Dinləyirdim
Həyatdan bəhs edən nağılları...
Düşürdü deyirdilər “üç almalar”;
Doyurmurdu həyata dair xəyalları...
Sonra öyrənməyə başladım
Sevməyi, sevinməyi,
Gülümsəməyi, qəmlənməyi,
Və yağışda rəqs etməyi,
Və ovcumdakı damlaya bir dua pıçıldayıb
Gül kökünə göndərməyi...
Bir səhər günəşdən öncə oyandım,
Ovcuma göndərdi saçaqlarını...
Yapışdım saçağından günəşin
Qaçdım yaşıllığın ətrinə sarı...
Bir simitlə mən də doydum, göyərçinlər də...
Bir udumluq sevinc oldu pambıq şəkəri...
Öyrəndim həyata dair hər şeyi;
Kiçik, saysız xoşbəxtlikləri...
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(11.09.2024)
