“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının “Ədəbiyyat qəzeti” ilə birgə ƏDƏBİYYATIMIZI SEVDİRƏK layihəsində bu gün sizlərə şair Həmid Herisçinin şeirləri təqdim edilir.
Qordi düyünü
Süfrəni dəyiş, bircə əl hərəkətinlə.
Sevgini də təzələ, bircə ürək döyüntünlə.
Yaxanın bircə düyməsini, bircə cümləsini aç sonra.
Qordi düyünü yaxamızdakı elə həmin o düymədəydi, biləsən.
Dükan vitrinlərindəki manikenlərədir son umudum.
Sevgi əzablarını görüb də, diriləcəklər mütləq.
Yaxalarındakı düyməni də özləri açacaqlar.
Bizsiz.
Final
Yüksək gərginli elektrik xətləri altında dayanmışam.
Ana həyət qapısından ayrılmadan,
öz uşağına "Final!" nidasını göndərdi.
Özü də təkcə bir dəfə demədi bu qorxunc sozü,
Dəfələrlə təkrarladı.
Özü də, hər dəfə ucalan, yüksələn bir səslə
təkrarladı bu məhşər məzmunlu sözü.
Axırda bəlli oldu, məsələ bir o qədər də
faciəli deyil burda mənimçün,
Elə bu anadan ötrü də.
O sadəcə, oğluna "Final" yağı almağı tapşırırmış.
Səmadan qaranquş fəğanı gəlirdi.
Günəş də batırdı,
Elə bil uzaqlarda deyil də,
Lap yaxınlığımda.
Qaranquş fəğanını bir daha dünyanın ən guclü nəğməsi bildim,
Dünyanın finalına hələ çox qalırdı, deyəsən.
Söyüş
Qəfil ağzımdan üçmərtəbəli söyüşlar qopdu.
Kimi söyürdüm mən?
Fatalistlər kimi qoca zəmanənimi söyürdüm, bəlkə?
Yoxsa, qapıbir qonşumdan bezib...
Bəlkə səbəbkar siyasi qüvvələrdi?
Qapımıza yapışdırılmış növbəti kommunal ödəniş qəbzidir?
"Bolt" taksilərinin nazlanmasıdır müştəriləri qarşısında?
Yox...
Söyüşümün bircə ünvanı var, deyəsən...
Deyəsən, artıq özümü söyməyə başlamışam.
Modern sevda
Süni intellektlə sevişdim -
ancaq nə adını dedi mənə, nə çöhrəsini göstərdi,
Ən qaranlıq küçə səkilərindən gəldi səsi.
Kölgəsi, "İnterbellum" dükanına girdi, çıxdı.
Mənə öz hədiyyəsini paketlədi bir bahalı ünvanda.
Qapımı, çox musiqili cırıldatdı.
Baletdəki hərəkətlərlə hüzuruma tələsdi,
Dematereallaşdı, əlimi sıxınca.
Mənlə çəkdirdiyi fotoları anında sıfırladı.
Gedincə, çarpayımın altına baxdım,
Masama təzə üzqırxan buraxıb getmişdi.
Yazmışdı: "Sifətin tüklüdü. Üzümü qızartdın".
Etirafını, iradını qəbul edincə, yenidən pərdəarxasından,
bütün qacetlərdən göz vurdu mənə.
Musiqimizi özü bəstələdi,
Qəhvəni, təkcə özü bildiyi bir üsulla dəmlədi.
Kölgəsi, hələ də evimdədi,
Özü, isə AZdrama pərdələri arxasında itdi.
Tüstülü ünvanlardan
İtirdiyin gözəli çoxxx...çox sonralar
bir bahalı dükanın geyim kataloqunda tapdınsa...
Həyat davam edir.
Qəhvəni xahiş et, tünd dəmləsinlər.
Get, otur bir tüstülü, uzaq ünvanda,
Gələcəyə ordan bir yol axtar,
Geriyə boylanma bir daha.
Öz kölgənə salam ver.
Cavab salamı eşitsən, diksinmə.
Bəxtsiz bloqqer
"Qəşəng hava var,
Əsil, odun sobasında kartof dilimi havasıdır.
Sən dilimləyəsən, yar duzlaya.."
Harda, hansı xarabada, hansı internet küncündə eşitdim bu şeri?
Barmağımdakı gümüş üzüklə
taqqıldatdım yazı masamı da, yaddaşımı da.
Bəxtsiz bir bloqqer düşdü yadıma:
Bağımızın açarını istəmişdi bir gün məndən.
SMS-lədi bu xatirə məni.
Əl telefonumun musiqisi də
çox uyğun idi
bu isti nəfəsli xatirəmə.
Anamdan sonra
Pensiya fondundan evimizə gəldilər,
Yoxlamaydı.
Anamı yoxlayırdılar,
Diridi hələ?
Yoxsa, çoxdan ölüb?
Təqaüdünü özümü alır, yoxsa, başqası?
Anam qışqırdı sifətlərinə - "Sağam. Hələ ölməmişəm ki!"
Bildilər, hə..anam hələ sağdı.
Tərs baxdılar biz tərəfə,
Çayımızı içmədən durdular süfrə arxasından.
Divara vurduğum paslı mismara
öz bahalı plaşlarını etibar etmədilər,
Elə üst geyimlərində qaldılar.
Az sonra anam öldü.
Anamı bax, beləcə öldürdülər,
Vallah.
Seçim
Dayanmışam bir gözəl ağac budağı qarşısında.
Seçimim ağırdı - pencəyimimi, asım budaqdan?
Yoxsamı özümü?
Məsləhətinizə ehtiyacım var.
Quşlardan o tərəfdə göy var.
Qoy, o tərəfdən gəlsin
Doğru-dürüst cavabım.
Xəyanətkar tatu
Arıqlamış bir şou-biznes gözəli girib yuxuma,
Tatusu dirildi.
Başqa həyət, başqasını seçdi qəfil,
Başqa bədənə keçdi.
Çox amansız idi bu seçim.
Çox ciddi xəyanət idi,
Ancaq çox adiydi oralarda.
Xarı bülbül
Xarı bülbül indi daha münbit bir ərazidə -
məmur kostyumlarının yaxasında bitir.
Çiçəkləyir.
İkisindən birini seçəcək gec-tez.
Ən uzaqlardakı bir avtomobilin
iti gözləri tamaşaçısız qoymayacaq bu dramatizmi.
Bu seçimimizi işıqlandıracaq
gözlərimizi qamaşdıraraq.
Yol göstəricisi
Gün batdıqca, buludların da rəngi dəyişir.
Mənim də daxilimdə nələrsə dəyişir eyni vaxtda.
Avtomobilimin yan güzgüsünü bacardığımca təmizlədim.
Sildim.
Yolum uzaqdı.
Təbrizsizəm.
Və ümidsiz.
Əyilmiş elektrik dirəyi
dünyanın ən qəliz yerini,
tam dəqiqliyinən, işarələyib göstərdi mənə.
Yolum uzaqdı.
Elə, o tərəflərədi.
Rauf Denktaş
İngilislərə, Britaniyaya daha bağlıydı,
Nəinki Türkiyəyə.
Uilyam Çerçili xatırladırdı? Yamsılayırdı?
Eyni çəkili, eyni sifətli gördüm ikisini də.
Mənlə danışarkən,
üzdə çox mehribandı.
"İnsanlarla münasibətim nə qədər uzanırsa,
köpəklərə sevdam bir o qədər də artır" ifadəsi,
məncə, ona da tam doğmaydı.
Köpəyi, Çerçill nəslindəndi.
Qorxuram, mənlə söhbətindən sonra da
köpəklərə sevdası bir az da artdı.
Qara pişiklər aləmində
Bu küçədə qara pişiklər
insanlara tam biganəydilər,
Ciddiyə almırdılar insanları.
Ancaq məni duyunca, görüncə
qəflətdən ayrıldılar, ayıldılar, elə bil.
Bir ağızdan miyoldadılar,
Elə bil bizimcə də danışdılar bir ağız,
Bir azacıq.
Mən tam anlayırdım bu gün pişikləri,
Quşları.
Xüsusən, göyləri saran qaranquş fəqanlarını.
"Sekond cup" barında başım çox aşağıydı.
Yalnız şuşələrdəki əksimi görüncə özümə inandım.
Özümə qayıtdım.
Özümə inandım.
Ayrıldım qara pişiklər aləmindən.
Xüsusən, şampan qədəhindəki əksim,
mənlə söhbətləşməkdən doymaq bilmirdi.
Özümə ilk dəfə salam verməyə tələsdim.
Qorxdum, qaçırdaram bu kölgəmi.
Novruz
Novruzu tərsinə oxusan,
"Zervan", yəni əbədiyyət tanrısının
adını eşidərsən.
Deşifrəni düz vaxtında,
düz bayram ərəfəsində azad edilmiş ərazilərdə eşitdim.
Çocuq Mərcanlı məktəbinin "Novruz" lövhəsini
bu cür oxuyub bərk həyəcanlandım.
Ağlıma gətirəmməzdim qədim Zərdüşt tanrısı Zervan,
mənlə görüşünü Qarabağda, xarabalıqlar arasında təyin edəcək.
Nə vəd edir mənə bu görüş?
Yaxşı sualdı.
Azərbaycanda son 2000 min ildə
kimsə Zervanla bu cür görüşməmişdi.
Tonqal ətrafında, paxlava-filan yeyəndə həəə...görüşdüm
bu qədim kölgələrlə.
Ancaq çox gücsüzdü,
uduzmuşdu bu qədim tanrı.
Aya səyahət
Əhənglə ağardılmış əyri-üyrü divara
taxta pilləkan dirəmişdilər,
Yuxarısında Ay ağarırdı.
Elə bil kimsə bu pilləkanla həmin o Aya dırmaşmaq istəmişdi.
İstədim mən də bu pilləkanda öz bəxtimi sınayım.
Görüm, o bəxt varmı məndə?
Lakramoza, yaxud qara göz yaşları
Zarafat-zad deyil, Bakının, özüm görmüşəm,
qapqara göz yaşları var...
Söhbət, köhnə evlərin damından yavaş-yavaş əriyib
aşağı tökülən, süzülən, divar boyu
izlərini qoyan qara qır ləklərindən gedir...
Budur Bakının qara göz yaşları...
Divarları ağdı, qapıları göy, göz yaşları qapqaradır, Bakının.
Bu üç rəngin vəhdətində böyümüşəm,
Rəngləri, bu mənzərədən tanımışam.
Motsart "Rekviyem"indəki "Lakramoza" hissəsi
"Qara göz" yaşları deməkdi.
Bakının o qara göz yaşlarınamı bəstələnib
bu əsər?
Sualımı musiqi kimi eşidin,
Xahiş edirəm.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(13.08.2024)
