Könül, “Ədəbiyyat və incəsənət”
Hələ heç kəs poeziyada sürrealizm göstərə bilməyib. Dünyada yalnız fransız poeziyasında bunu Renuarda görmüşük, bir də yəhüdi poeziyasında Mendelştamda və Brodskidə.
Adilsə göstərib. O özü həm də rəssam idi, impressionist rəsmlər çəkirdi.
Bəli, biz iddia edirik ki, Adil Mirseyidin yazdıqları poeziyamızın qızıl fondudur. Kim razılaşmırsa, özü bilər.
nord soyuducusunu ərzaqla doldurmuşdu
qapını bağlayıb şeir yazırdı
payız gəlib qapısında durmuşdu
o baharda gördüyü yuxuları yozurdu
pərdələri çəkmişdi telefonu qapalı
acı qəhvə içirdi kaptan blek çəkirdi
mətbəxdə yuyulmamış qabqacaq
bir gün yuxusuna Lermontov girdi
bir də geri dönərmi o əski macəralar
nə köhnə inturist qalıb nə də uzaq vağzallar
hardasa qəzaya uğrayıb qatar
xoşbəxtlikdən qız bürcü öz yerindədi hələ
hər şairin ürəyində bir gizli dəfinə var
demonla qumar oynayırdı gecələr
gənc Qusar zabiti ərköyün mişel
sanardı ki qarşıda şöhrət gözləyir onu
amma ki pusquda durmuşdu duel
dueldə öləcəyini bilmirdi hələ
hələ ki xoşbəxt idi iyirmi yeddi yaşında
beştau dağlarında silahlar çəkiləndə
təzə bir şeir havası vardı başında
bu nə yuxuydu belə anlamadı zavallı
niyə Lermontov gəlib yuxusuna girmişdi
qələm düşdü əlindən daha şeir yazmadı
dəli könlü susmuşdu kirimişdi
tənha yelkən ağarırdı uzaqda
evdən çıxmamışdı günlərdən bəri
son dəfə aynada özünə baxdı
qapını açan kimi ölüm girdi içəri
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(02.08.2024)
