“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Güney Azərbaycan Poeziyası Antologiyası layihəsində Təbriz təmsilçimiz Əli Çağla Məmməd Nasirinin şeirlərini təqdim edir.
00:00
“Seher aydınlığında taze insan,
Yanık benzin kokusu”
Nazım Hikmet
Yenə də gecə
Saat sıfır!
Arayer itlərindən bir sürü,
Qaranlıq dolusu sümsündülər, getdilər
Arayer itlərindən bir sürü!
Qonşumuzun itinin,
Hələ də gözləri böyükdür eşitdiyim!
Korluğuna baxma,
Gözləri dolusu baxar insana, bir də dünyaya!
İnsan bir məchul qoxu, bir də qaranlıq
Dünya bir məchul qoxu, bir də qaranlıq
Bir də qaranlıq!
Hətta boynundakı zəncir də qaranlıq!
Ağzı da qəbiristanlıq kimi açıq
Dişləri qəbir daşları!
Cəmdək iyi qalxar havladıqca ağzından
Cəmdək iyi qalxar ulduzlara hürdükcə!
Məchulları gördükcə!
Yenə
Qaranlıq
Qonşumuzun iti
Arayer itlərindən bir sürü
Qalabalıq!
Yenə də gecə
Saat sıfır!
Uzaqlar məndə qurtulur!
Daha uzaqlaşdıqca kiçilmir
Böyüdü getdikcə, əsarətdəki dünyam öz aləmində
Əsirin dünyası olmaz ki!
Orda mənim yalqızlığıma yağış yağar
Yaldır körpüsünə də yağış yağar eşitdiyim
Soyuq işləyər sümüklərinə,
Dişləri bir-birinə dəyər!
Torpaq da bacardığı yerədək soyuq
Bacardığı yerədək torpaq!
Ölülərə yataq!
Doğrudur inanmışam ki, insanınkı torpağadəkdir!
Var-yoxları da torpaq sayaq çürüyür gedir ölülərin
Üfüqləri də torpaq sayaq çürüyür gedir ölülərin!
Fənərlərində günəş dans eləyir hisli-paslı
Sinələrində qalıb kifsənmiş oksigenkimi acı!
Ağızlarını bıçaq açmaz
Ucaldılar, qocaldılar, öldülər!
Bir də qocalmazlar ölülər
Bir də ölməzlər ölülər
Gözləri bir ovuc torpaqdan doysa da
Yoxsullar aləmində!
İndi məmləkətləri zəncirdir, məmləkətləri qürbət
Öldülər də qurtarmadı əsarət!
Qəbir daşları da adlarını çəkə bilmir ölülərin!
Yenə də gecə
Saat sıfır!
İnsanı, insanlığı
Mənim doğulduğum şəhərin tiryəkçiləri,
Boğazlarındakı düyünlər kimi öskürüb-öskürüb
Qanlı xılt ilə qarışıq, tüpürürlər asfaltın üzünə!
Allahın da qaranlıq gecəsinin ayı
Süd gölündə yatır!
Qaranlıqda adamların səsləri dünyadan gedir
Qaranlıqda addımların səsləri dünyadan gedir
Ət ayaq yalın, yorğun!
Qanovların ağızları dadıxmış
Aydınlıq isə pəncərə adlanan çərçivələrdə paslanar!
Qaranlıqda adamlar
Qaranlıqda addımlar!
Bələdiyyə süpürgəçiləri yatmadan,
Gecələrdən sabahlaradək
Süpürəcəklər ayaq səslərini xiyabanlardan!
Səhər aydınlğında təp-təzə səhər
Səhər aydınlığında təp-təzə insan
Səhər aydınlğında təp-təzə şəhər!
Yenə həman
Yenə həman!
Gecə həman
Gecə həman!
Yenə də gecə
Saat sıfır!
Fahişələr gün görməz yerlərinin çörəyini yeyirlər!
Yenə də gecə
Saat sıfır!
İşıqlar divar çatlaqlarından düşür
Və pəncərələr yuxularını qusur
Pəncərələr yuxularını qusurlar
Pəncərələr yuxularını qusurlar!
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(02.08.2024)
