Ülviyyə Əbülfəzqızı, “Ədəbiyyat və incəsənət”

SUAL

Meşə yıxılıbdı balta səsinə,

kəsməyə bir balta sapı qalmayıb.

Ağaclar meşədən qaçmaq istəyib,

 ancaq yeriməyə tabı qalmayıb. 

 Dəyərli Şairimiz, niyə "sapı özümüzdən  olan baltaların" vurduğu zərbənin ağrısı unudulmur? Unudulsa belə, zərbənin izləri

qalır...

CAVAB

- Ağac necə deyib?- mənə zərbə vuranın bədəni məndəndir. Bu yaraların şəfası varmı?- bilmirik. Qrasian " Unutmaq ən böyük qisasdır" deyirdi. Amma yox, bu qaysaq verən yaralar qiyamətəcən unudulmur... 

Ədəbiyyat və incəsənət”

(03.07.2024)