“Ədəbiyyat və incəsənət” portalının Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun təşkilati dəstəyi ilə həyata keçirdiyi “Güney Azərbaycan Ədəbiyyatının təbliği” layihəsində bu gün sizlərə güneyli şair Məhdiyə Mehracinin yaradıcılığı təqdim edilir.
Layihənin koordinatoru Təbrizdə yaşayıb yaradan şair Əli Çağladır.
Məhdiyə Mehraci şeirlərini farsca yazırmış. Bu layihəmizdən həvəslənərək o da Azərbaycan dilində şeirlər yazmağa başlayıb.
I.
Otuz yaşında bir qadınam
Bir zaman çox qorxdum
Qorxduğum an əllərim qorxdu
Ayaqlarım qorxdu
Qaçdı
Gözlərim qorxdu
Qaçdı
Bir iki gün sonra
Üzüm də qorxdu
Qaçdı
Mən heç nə deyiləm
Heç bir şey
Qorxuram yazam səni bilsinlər
Baxam
Baxışlarımdan bilsinlər
Bir gündüz
Gün batan çağı
Məni tapacaqlar
Və səni görəcəklər.
II.
Yağış yağır
Yağış ilə
Pəncərənin şüşələri
Ağaclar
Ağlayırlar
Mən səninlə bərabər
Xiyabanları
Küçələri
Sənsiz gəzirəm.
Son bahar havasıdır,
Yarpaqlar
Bizi birlikdə görəndə düşürlər
Qarğalar bağırırlar
Bilmirəm
Mənimi çağırırlar?
Yoxsa səni?
Səni tapmaq istəyirlər
Bilmirəm
Bu arada
Yarpaqlar qopduqca
Əlim sənin əlindən qopub itdi
Və mən daha sonra
Səni xiyaban-xiyaban,
Küçə-küçə,
Qapı-qapı
Aradım.
Qapılar açıldıqca
Gözüm səni axtarırdı.
Son bahar havası idi
Ağaclar
Bir quş kimi
Ayaqları
Torpağa bağlanmışdı
Və yel əsdikcə
Qanad çalıb lələkləri tökülürdü
Mən bir qaranlıq yerdəyəm
Adamlar mənə baxdıqca dişlərini ağardırlar.
Qaçıram...
Ağlayıram...
Çığırıram...
Bağırıram...
Dəhşətlə
Səni bir işıqda gördüm
İşığa sarı
Addım
Atdım.
Amma o işıq
Tutuqlanmışdı nərdələrin dalında.
“Ədəbiyyat və incəsənət”
(01.07.2024)
