“Çənli beldən qılınc səsi gəlir” - Güney Azərbaycandan Səhər Baraninin şeirləri Featured

“Ədəbiyyat və incəsənət” portalı Güney Azərbaycan şairləri ilə sizlərin tanışlığınızı davam etdirir. Bu gün Səhər Baraninin şeirləri təqdim edilir. 

Layihənin müəllifi portalımızın Güney Azərbaycan təmsilçisi Əli Çağladır. 

 

 

I.

Gecələr,

Bir yalqız bayquşun aşiqanələridir

Dustaq arzularla dolu

Bəyaz həsrətlərlə

Sözcüklər düşünürlərmi?

Çərçivəsiz kəlmələrin inamı

Uduzulur sətirlərin arasında

Savaşı sevgilər kimi

Bakirədir

Kəpənəklərin toxunulmazlığı...

Çağırsam adını

Güllərin dilində

Bütün dağlardan

Uçuş qoxusu alacaq dünyanı.

Dünən bir ölü xortladı qəbirdən

Bu gün sevirəm səni!

Səhər...

Səhər kəpənəkmi olacaqmış?

Təsadüflə uzanıbmı saçları?

Harda qaldı günəşim

Bir addım qaldı dünyanın sonuna

Kəpənəklərin qorxusunda...

Amma,

Ulduzlar

Bir ovuc atəş böcəyidir

Nigaran anaların

Qayğı boğçasına düyünlənmiş

Azmasın yolunu

Nişansız gəlinlər!

Qulaq as,

Çənli beldən qılınc səsi gəlir

Təbrizdə devrim ehtirası artır.

 

II.

Yalqız qaldığın saatdan başlayır gecə

Soyununca al donunu oyunbaz günəş

Solunca güllərin yanağı

Saatlar boyu ekrandan sonra bağçanın səhnəsində

O saatlardan başlayır

Özümün özümlə göz-gözə gəlişim!

Buz yarağın ətəyində

Silinir pomada rəngli gülüşlər dodağımda.

Bom-boşluğumun dəhşət gerçəkliyində

Nə birinin qəhvə rəngi gözləri açır düyününü fal fincanlarının

Nə mənim quru bir salama susamışlığım

Çalır dünyanın qapılarını

Yəni necə baxsan

Ən gərəksiz olaydır yaşam

Sonra qurtulacaq bu şeir

Elə bu şeirin sonundan başlanır.

Aynalardan küsmüşlüyüm

Bu şeirin sonu

Dörd divardır hörülüb əynimə

Və divarların boğazında qalan bir cüt pəncərə

Dans edir yalqızlıq bütün iqtidarıyla.

Divarların bu əlində heç nə yox

O biri əlində bir xiyaban var

Qucaqlayır gəlməmişlikləri.

Silir ehtimal addımlarını fal fincanlarının taleyindən, bilirsən.

Gecənin yaddaşından qaçış yox

Hayana baxsam

Dprd divardır

Və divarların boğazında ilişən o qəhər olmuş pəncərələr

Açılır tənhalığına bu şəhərin...

 

III.

Hövləsək keçirirdilər

Yolları cənnətə doğru.

Və yarpaq, hər halda

Payızın sonu idi.

Baharın andı olsa da...

Ağ,

Birlikdə,

Əl-ələ kölgələrimizlə, -

Ki, tərk edirdilər bizi hübuta neçə addım qala

Və biri özbaşınalığımdan gileyli,

O biri isə,

Məzlumluğumu özü ilə bərzəx hicləsində daşıyan

Kişilərlə

Ayaq bir,

Qapısını açdığımız dünyann

Gəlinliyi idi...

Mən

Tanrının dörd fəslini lilit;

Qaranlıq,

Gecə uçağanlığımın üsyanı idi.

Və dərələr

Qadınlıq ağrılarım...

Mənlə sən bilirik sadəcə!

Şeytanın heç günahı yox idi

Tanrı bütün ayələri

Öz nəfinə cəlb eləmişdi!

 

IV.

Artıq demək olmur “Sevirəm səni”!

Dil dönmür!

Və barışa çağırır bizi, sap-sarı bir prezident

Boğur Arpa çayı gəlinliyimi

Boğulur Tehran havasında ümidim

Və düşünürəm heç biri yoxdur məndə

Yaşamağı da yadırğayan bir yadam özümə,

Göz açmağım ehtimal

Və səhər

İnanılmaz qədər gizəmli!

Ən acısı da

Ortadoğuda bir qadınam

Ya ən önəmsiz bəhanəyə töküləcək qan!

 

V.

Açınca gözlərini

Dik atılınca varlıqdan

Ögey görüncə gər şeyi

Ömür boyu yaşadığını sandığın həyat yoldaşını,

Divarları,

Yastığını,

Yığıb ölü saniyələri bir çantaya

Qaçmağın gəlir durduğun yerdən

Verirsən özünü xiyabanlara

İtirir xiyabanlar

Tanımadığın adreslərdə səni.

İtir adın itirdiyin saniyələrin qalabalığında

Sonra baxırsan səsin də silinib dünyanın qulağından

Baxırsan əllərinə

Çəkirsən barmaqlarını üzünə

Yabancıdır hər şey tanımırsan dodaqlarını

Sevdiyin adamın gözlərinin rəngini

Qorxu dolur hüceyrələrə

Dalı-dalı qayıdırsan

Evlərin cəsədinə toxunur addımların.

Dönürsən

Dayanıb nəfəsini dərməyə bir divar da qalmayıb

Kölgən ətəyindən aslanır

Sonra qorxunu da yadırğayır indiki sən

Avara qalırsan başı boş küçələrin bənzərliyində

Sonra

Ayaqlarını bir qarğaya borc verirsən

Əllərini

Yarpaqlarını qusan ağaclara

Əlsiz qalırsan, ayaqsız

Dolanırsan qarış-qarış tanımadığın tənlərin dolaylarını

Tanımadığın kimi aynadan baxanın əslində kim olduğunu

Bütün adlarla çağırırsan özünü

Bütün kəlmələri sınayırsan xatırlamaq üçün həyatın kod adını

Daha da dərinləşir unutqanlığın

Daha da batır gövdən boşluğa

Qocaman qara dəliyə dönüşür beynin

Xatirələrinlə birlikdə udur indini də keçmişin kimi

Sonra...

Dünyanın yaddaşı bir balıq qədər qısadır

Yəni doğulduğu an ölür zaman

Və sən

Tanımadığın yaradılmışların qalabalığında anasını

(Doğuluşunu) itirən uşaq qədər çarəsiz

Deşməyə başlayırsan qəbirləri bir-bir

Çıxıb gələsən bəlkə birindən özünə

Doğulmamış zamanların darvazasında

Bir iz,

Bir baxış,

Bir gülüş,

Yox!

Sən zamanın sonsuz boyutu

Və hər nə

Random tiktaklarda yoxa çıxır

Sonra yumursan gözlərini

Qəbirlərin birindən çıxan özünü geyirsən əyninə

Başlayırsan yaşamağa!

 

“Ədəbiyyat və incəsənət”

(28.06.2024)

Sayt Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi tərəfindən 2024-cü ildə “Qeyri-hökumət təşkilatları üçün qrant müsabiqəsi” çərçivəsində Azərbaycan Ədəbiyyat Fondunun həyata keçirdiyi “Yeniyetmə və gənclərdə mütaliə mədəniyyətinin formalaşdırılması” layihəsinin tərəfdaşı olaraq yenilənmiş, yeni bölmələr əlavə ediımiş, layihənin təbliği üzrə funksional fəaliyyət aparılmışdır.